Ακολουθεί γιγάντιο ποστ, οι γενναίοι ας διαβάσουν
Η ποιότητα της εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι διαφορετική για μία ποικιλία λόγων:
Αρχικά, όσον αφορά την ποιότητα των καθηγητών. Ο ρόλος του καθηγητής στο εξωτερικό είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν του έλληνα καθηγητή. Ο καθηγητής στο εξωτερικό έχει το ρόλο του καθοδηγητή: σου λέει κάποια πράγματα, σε παραπέμπει στα βιβλία που μπορείς να διαβάσεις, σου δίνει ένα πάκο ασκήσεις και σου λέει φέρτες σε 3 μέρες. Οι απουσίες δεν είναι θέμα υπό συζήτηση, απλά δεν μπορείς να απουσιάζεις χωρίς κάποιον πάρα πολύ σημαντικό λόγο και πάλι αν κάνεις πολλές είναι πιθανό να χάσεις το μάθημα anyway.Δουλεύουν καλοκαίρια, γιατί υπάρχουν και optional καλοκαιρινά μαθήματα(τα οποία είναι ακριβώς ίδια με αυτά του υπόλοιπου χρόνου) .Επίσης, ο ξένος καθηγητής βοηθάτε από πολλούς μεταπτυχιακούς οι οποίοι έχουν βοηθητικό ρόλο, είτε διορθώνοντας τις αναφερόμενες παραπάνω πολλές ασκήσεις, είτε διδάσκοντας μέρος του μαθήματος. Φυσικά αυτοί οι μεταπτυχιακοί αμοίβονται με κάποιον τρόπο που μας φέρνει στο επόμενο μου point.
Η μορφή του ξένου πανεπιστημίο. Το ξένο πανεπιστήμιο είναι μια επιχείρηση. Δεν χαρίζει κάστανα. Επίσης δεν χαρίζει ούτε δίδακτρα ή βιβλία. Τα συγγράματα που τόσο εύκολα θεωρούμε δεδομένα (ή τουλάχιστον θεωρούσαμε) κάνουν 100 και πάνω ευρώ το καθένα. Οι μεταπτυχιακοί που αναφέρθηκαν παραπάνω αμοίβονται για την προσφορά τους με μερική απαλλαγή διδάκτρων και μισθό part-time εργαζόμενου. Όμως είναι μια επιχείρηση που αποδίδει, face the facts. Οι φοιτητές που βγαίνουν από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια βρίσκουν δουλειά.
Οι ξένοι φοιτητές. Διαβάζουν. Ασχολούνται. Πηγαίνουν κάθε μέρα στο μάθημα. Δεν έχουν άλλη επιλογή άλλωστε, αφού τα δίδακτρα είναι ένα πολύ αισθητό ποσό που βαραίνει τις οικογένειες τους, αλλά και τους ίδιους συχνά, αφού πάρα πολλοί εργάζονται(και μάλιστα χωρίς να χάνουν τα μαθήματα τους). Δεν έχουν άλλες επιλογές παρά του να διαβάζουν και να τελειώσουν γρήγορα.
Και η αντιδιαστολή με την ελλάδα:
Το πρόσωπο του μέσου καθηγητή ειναι το εξής: ο έλληνας καθηγητής είναι εκεί για τον μισθό του. Αδιαφορεί για το αν θα προσφέρει κάτι στο μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών του γιατί και αυτή με την σειρά τους αδιαφορούν για το αν θα μάθουν κάτι. Κάνει 3 μήνες διακοπές το καλοκαίρι και 1 μήνα τον χειμώνα. Διορθώνει γραπτά μόνος του και με το πάσο του. Αν έχει μεράκι μπορεί να δώσει καμιά άσκηση αν και αυτές απλά θα μετράνε μόνο θετικά γιατί και ο φοιτητής που θα εμφανιστεί μια φορά μόνο στο μάθημα έχει δικαίωμα στο 10. Φυσικά αυτές οι ασκήσεις θα επιστρεφούν κάποτε στην διακριτική του ευχέρεια και αν δεν έχει να πάει πουθενά τα σαββατοκύριακα με την οικογένεια του.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι ένα απρόσωπο γιγάντιο αφιλόξενο πράγμα. Κανείς φοιτητής δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει και που πρέπει να πάει ή νοιάζεται για αυτά τα πράγματα. Τις χρήσιμες πληροφορίες όπως: "Πότε αρχίζει η εξεταστική?" ή "Που είναι το εργαστήριο τάδε?" τις μαθαίνει ρωτώντας τις παλιές καραβάνες στα τραπεζάκια δίπλα στην καφετέρια και το αναγνωστήριο. Δεν είναι για κανένα λόγο επιχείρηση και το να γίνει θα ήταν σαν να ανοίξουμε τις πύλες τις κολάσεως και να αφήσουμε τον διάβολο να μπει στις ψυχές μας. Σωστά?
Ο έλληνας φοιτητής. Έχει βρεθεί στο πανεπιστήμιο από σπόντα. Δεν ξέρει τι θέλει να κάνει στη ζωή του, αλλά είναι για κάποιο λόγο σίγουρος ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον 1-2 πτυχία για αυτό και ότι θα είναι κάτι γαμάτο. Φυσικά δεν θα το προσπαθήσει και πάρα πολύ γιατί είναι πολύ πολυάσχολος και έχει καλύτερα πράγματα από το να πάει στο μάθημα ή να διαβάσει τι λένε τα τζάμπα συγγράματα του που πάει να παραλάβει για να του γεμίσουν την βιβλιοθήκη. Φυσικά είναι πανέξυπνος γιατί ασχολείτε με την πολιτική και αυτό όπως μας δίδαξε το Πολυτεχνείο και οι παλαιότερες κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος είναι πολύ σημαντικό. Οι κοινωνία του έμαθε πως το να μπει σε ένα καλό πανεπιστήμιο είναι πολύ σημαντικό, για αυτό και η οικογένεια του τον πίεσε στο λύκειο να διαβάσει και να πηγαίνει φροντιστήριο όπου οι καθηγητές σε μαθαίνουν, ρομποτικά συχνά, να βγάζεις βαθμό στις πανελλήνιες. Κρύφα όμως ο έλληνας φοιτητής σκόπευε στο πανεπιστήμιο να πραγματοποιήσει όλες τις κρυφές επιθυμίες που είχε τόσο χρόνια όπως πχ το να μην κάνει απολύτως τίποτα επειδή μπορεί.

Μετά από αυτό το σημείο θα πιστεύετε ότι είμαι κάποιος που θέλει να σταματήσουν αμέσως οι καταλήψεις και να αρχίσουμε τα μαθήματα έτσι?
Δεν είμαι όμως. Σας παρουσίασα με γλαφυρό τρόπο τις απόψεις μου για τα συστήματα στο εξωτερικό και στην ελλάδα. Και θέλω να θέσω κάποια ερωτήματα.
Είναι το παρών σύστημα ικανοποιητικό?
Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι με τις καταλήψεις ή με τις αφισοκολλήσεις ή με τις κινητοποιήσεις ή με το ομαδικό μούτζωμα τις Βουλής? Τι θα κερδίσουμε αν χαθούν οι εξεταστικές ή το εξάμηνο, το υπουργείο αλήθεια νοιάζεται για αυτά τα πράγματα ή πολύ εύκολα θα στρέψει στα μάτια της κοινής γνώμης την ευθύνη στους φοιτητές και τους καταληψίες ισχυροποιώντας τις θέσεις τους για την κατάργηση του ασύλου? Που θα οδηγήσουν αλήθεια όλα αυτά?
Εγώ δεν έχω δει τίποτα να αλλάζει μέχρι στιγμής, αντιθέτως τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Στις συνελεύσεις ακούω μονάχα ένα μόνιμο τσακωμό των παρατάξεων που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με τις θέσεις τους και τις μη πραγματοποιήσιμες υποσχέσεις τους για ένα καλύτερο ιδανικό κόσμο, ένα ιδανικό πανεπιστήμιο.Μια μικρογραφία τις πολιτικής σκηνής.
Η λύση σαφώς δεν είναι να χωθούμε μέσα στο καπιταλισμό και να γίνουμαι ένα μικρό μοντέλο τις αμερικής, γιατί πολύ απλά η χώρα μας δεν είναι η αμερική.
Μήπως πρέπει να αποδειχτούμε ανώτεροι των περιστάσεων και να δείξουμε ότι η νεολαία, οι φοιτητές, πραγματικά είναι η ζωή και το μέλλον μιας χώρας, βρίσκοντας όλοι μαζί μια λύση ανεξάρτητα από τις παρατάξεις ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να μας χωρίζει, σαν σκεπτόμενοι άνθρωποι?
Θα ήθελα να πολύ να ακούσω τις απαντήσεις σας στα παραπάνω, ακόμα και τα οργισμένα σχολία. Ελπίζω να μην βγαίνω offtopic και αν είναι έτσι αυτή η συζήτηση εύκολα θα μεταφερθεί σε ένα άλλο thread.

Looking forward to it,
Τελαμών Ρολλάνδης

Τελαμών,

καταρχάς μου αρέσει που κρίνεις το ίδιο αυστηρά και το ελληνικό και το "ξένο" πανεπιστήμιο, αντί να πεις "πόσο ωραία είναι εδώ σε σχέση με έξω" ή το ανάποδο.

Ο ρόλος του καθηγητή υποτίθεται οτι είναι ο ίδιος και εδώ. Δεν είναι; Θα έπρεπε. Ως βασική αιτία για το οτι δεν είναι βάζω την πολύ μικρή αναλογία καθηγητών/φοιτητών. Προσωπικά θεωρώ οτι βασικό είναι να μειωθεί το τεράστιο πλήθος των φοιτητών (αντί να μείνει αυτό σταθερό και να αυξήσουμε όλα τα άλλα, για την ώρα τουλάχιστον). Η σχολή έχει συγκεκριμένη δυναμικότητα, η αγορά εργασίας έχει ένα όριο στο πόσους μπορεί να απορροφήσει. Πάντως, ένα από τα βασικά πράγματα που θα έπρεπε να διεκδικούμε είναι η βελτίωση της ποιότητας του μαθήματος. Και αυτή η "διεκδίκηση" δεν γίνεται κυρίως μέσα από βαρύγδουπους "αγώνες" αλλά μέσα από την έκφραση καλής διάθεσης μέσα στο εξάμηνο. Το θέμα είναι να κάνεις έναν αδιάφορο άνθρωπο να ευαισθητοποιηθεί ή να ντραπεί για τη στάση του. Ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι πάντως (αν και βέβαια υπάρχει ένα άσχημα μεγάλο πλήθος).

Σχετικά με αυτό το κομμάτι για τους φοιτητές, θα ήθελα να σχολιάσω απλώς οτι είναι λίγο "άσχημο" να συμμετέχουν στην συνδικαλιστική δράση εντός των πανεπιστημίων τόσα άτομα που να έχουν κάνει το συνδικαλισμό "επάγγελμα" αλλά έχουν να φανούν σε αμφιθέατρο από το πρώτο έτος. Και ας αφήσουμε στην άκρη τους λόγους για τους οποίους κάποιος "δεν πατάει" και την παγίδα των όποιων διαχωρισμών. Πώς διεκδικεί τα δικαιώματα των φοιτητών κάποιος που δεν βλέπει τα προβλήματα από μέσα;

Επί του θέματος τώρα: είναι αλήθεια πως πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού δείχνουν άσχημα παραδείγματα για την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως, με το να λέμε όχι σε όλα τόσες δεκαετίες δεν αλλάζει τίποτα. Και φυσικά και δεν μου αρέσει η παρούσα κατάσταση. Θα ήταν πολύ καλό πιστεύω, αυτή την περίοδο που συζητιώνται και διαμορφώνονται όλα, να εκμεταλλευτούμε τις όποιες αλλαγές προς τη θετική τους πλευρά. Το ελληνικό πανεπιστήμιο τώρα ξεκινάει να μπαίνει στα πλαίσια του ευρωπαϊκού. Το θέμα δεν είναι να απορρίψουμε άλλο ένα νομοσχέδιο από τα τόσα που έχουν απορριφθεί. Το θέμα είναι στις όποιες αλλαγές να μην επαναλλάβουμε τα λάθη που έκαναν αυτά τα "ξένα" πανεπιστήμια. Και έχετε υπ' όψιν σας πως εδώ έχουμε μια διαφορετική νομοθεσία και ένα άρθρο 16 του Συντάγματος.

TelamonRollandis μου άρεσαν οι απόψεις σου και πρέπει να ομολογήσω ότι συμφωνώ σε πολλά σημεία αν όχι σε όλα. Η λύση κατά την γνώμη μου είναι αυτή ακριβώς που προτείνεις να φανούμε σκεπτόμενα άτομα και να κάτσουμε όλοι μαζί να αναζητήσουμε ποιό δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε. Κάτι όμως που πραγματικά δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ..

MakisΗ Όσον αφορά την ποιότητα του μαθήματος και τον αριθμό των φοιτητών θεωρώ πως ως λύση το να μειωθεί ο αριθμός αυτών θα είχε πολλά και αρνητικά αποτελέσματα. Ο μόνος τρόπος για να μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών αφού και στην συγκεκριμένη φάση που βρισκόμαστε δεν υπάρχει η περίπτωση της δημιουργίας περισσότερων τμημάτων είναι αυτοί που εισάγονται στις σχολές να είναι λιγότεροι. Αυτό γινόταν στο παρελθόν. Μάλιστα οι απόφοιτοι είχαν άμεση επαγγελματική αποκατάσταση γιατί τα άτομα που έβγαιναν από τα Πανεπιστήμια ήταν όσα περίπου χρειάζονταν στην αγορά. Αυτό σημαίνει όμως πως πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έχουν λίγα άτομα κι αυτό δεν ξέρω κατά πόσο είναι δίκαιο. Σίγουρα πάντως πλέον δεν μπορεί να γίνει στην ελληνική κοινωνία. Συμφωνώ στο γεγονός ότι εισάγεται ένας πολύ μεγάλος αριθμός φοιτητών κάθε χρονιά. Συμφωνώ απόλυτα ότι πολλοί από εμάς ούτε είχαμε στο μυαλό μας ακριβώς αυτού του είδους τις σπουδές και ούτε ίσως να αξίζαμε να βρεθούμε στη σχολή που βρισκόμαστε. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα όμως απαιτείται οργάνωση και αλλαγή νοοτροπίας. Πρέπει πρώτα να δούμε που θα στραφούν τα άτομα που δεν θα εισάγονται πλέον και μετά να γίνει η μείωση του αριθμού αυτών. Για την δική μας σχολή πάντως που γενικότερα δεν εισάγονται και τόσα πολλά άτομα όπως σε άλλες σχολές θεωρώ ότι αν μη τι άλλο λίγη καλή θέληση φτάνει.
Εάν ήμασταν συνεπής όσον αφορά την ώρα που αρχίζει το μάθημα και δείχναμε τον απαιτούμενο σεβασμό στον καθηγητή και στους γύρω μας κάνοντας ησυχία και συμμετέχοντας ενεργά όλα θα ήταν πολύ καλύτερα κι ας υπήρχαν και 10 άτομα παραπάνω. Για εμένα είναι και θέμα νοοτροπία και όχι μόνο θέμα αριθμού!

@TelamonRollandis: Πολύ καλή ανάπτυξη! Στις περισσότερες πλευρές συμφωνώ! και τα σχόλια του MakisH κάλυψαν ακριβώς ότι σκεφτόμουν να σχολιάσω.
@Σοφία: Οι κοινωνικές αδικίες που αναφέρεις υπάρχουν έτσι κι αλλιώς! Δες το κι από μία άλλη σκοπιά: γιατί να θεωρείς δίκαιο που περνάνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και άτομα που δεν έχουν καν πιάσει τη βάση του 10, αλλά θεωρείς άδικο ότι μόνο όσοι έχουν δείξει κάποια "κλίση" προς την εκπαίδευση να συνεχίσουν προς την ανώτατη βαθμίδα?
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κάνω κάποιον "ταξικό" διαχωρισμό, του στυλ όσοι έχουν χρήματα πληρώνουν για να περάσουν τα παιδιά τους. Απλά υπογραμμίζω το λογικό, ότι από τους έστω 100 μαθητές που ξεκίνησαν σε μία Α τάξη του δημοτικού, ανεβαίνοντας τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης μένουν πχ 95 για το γυμνάσιο, ίσως 80 για το λύκειο κ ακόμη λιγότεροι για ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Αυτό δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι, αδικήθηκαν ή καταστράφηκαν . Ενδεχομένως μάλιστα να είναι πιο πετυχημένοι από κάποιον που ακολούθησε το δρόμο της ανώτατης εκπαίδευσης.

Επειδή όμως έχω ξεφύγει, back to topic. Για μένα, το πρώτο που θα έπρεπε να γίνει ως προς τη σχολή είναι ο έλεγχος και η μείωση του αριθμού και των κριτηρίων των μεταγγραφών! Τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει αριθμητικό όριο για τους δικαιούχους! Και φυσικά δεν αναφέρομαι σ' αυτή τη ρύθμιση-έκτρωμα που λειτούργησε φέτος με την οποία και με λευκή κόλλα σε πάνω από 1 μαθήματα εισάχθηκαν φοιτητές στα ΑΕΙ κ μάλιστα στα περιζήτητα τμήματα!
Μήπως αυτό δεν είναι αδικία για τους υπόλοιπους υποψηφίους? Ειδικά για αυτούς που έχασαν τη σχολή προτίμησης για ένα μόριο?
Το αφήνω εδώ γιατί παρατηρώ ότι -όντας πρωί- έχω καταλήξει λίγο εριστική....

madadayo Πιθανόν παρανόησες την άποψη μου. Προφανώς και δεν υποστήριξα ότι η είσοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός του κάθε νέου και ότι σε περίπτωση που κάποιος δεν περάσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καταστρέφεται. Ούτε συμφωνώ με την άποψη ότι όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να εισάγονται σε κάποια σχολή ακόμη και με ελάχιστη βαθμολογία. Είχα στο μυαλό μου την κατάσταση που επικρατούσε πριν από 30 περίπου χρόνια όπου ο αριθμός των εισακτέων ήταν πολύ μικρός ειδικά στα ανώτατα ΑΕΙ κάτι που καλός ή κακώς απέκλειε από συγκεκριμένα κερδοφόρα επαγγέλματα ένα μεγάλο αριθμό νέων. Αυτό που θεωρώ εγώ ως σωστό είναι ότι ναι θα πρέπει να μην εισάγονται τόσα πολλά άτομα σε ΑΕΙ αλλά να υπάρχει και κάποια προοπτική και για αυτούς που δεν θα μπουν όπως για παράδειγμα τεχνικές σχολές. Οι οποίες όμως να είναι καλά οργανωμένες και να καλυτέρευση η κατάσταση που επικρατεί σήμερα σε αυτές. Για αυτό άλλωστε μίλησα για οργάνωση και για αλλαγή της νοοτροπίας κατά την οποία τα τεχνικά επαγγέλματα θεωρούνται υποδεέστερα.

@madadayo: Η φετεινή ρύθμιση μου φαίνεται οτι είναι σε σωστές βάσεις. Απλώς θα πρέπει να μπει ένα βαθμολογικό όριο και θα δουλέψει πολύ καλά και δίκαια.

@Σοφια: Προφανώς δεν εννοώ να κάνουμε την ανώτατη εκπαίδευση αγαθό για λίγους. Απάντησες μόνη σου σε αυτό που εννοούσα. Το πλεόνασμα θα πρέπει να πάει στις σχολές τις επαρχίας (αντί να έρθουν όλοι οι ηλεκτρολόγοι της Ελλάδας στο ΕΜΠ π.χ.) και στις τεχνικές σχολές. Δεν χρειαζόμαστε τόσες εκατοντάδες ΗΜΜΥ, τότες εκατοντάδες ΧΜ, τόσες εκατοντάδες δικηγόρους κάθε χρόνο. Συμφωνώ οτι άλλο πράγμα οι σπουδές, άλλο το επάγγελμα, αλλά καλό θα ήταν να μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε ένα σημαντικό ποσοστό οτι θα βρει δουλειά στο αντικείμενό του! Τη στιγμή που σε κάποιες περιζήτητες σχολές ΑΕΙ μπαίνουν έως και 500 κάθε χρόνο (με τις μετεγγραφές), σε αντίστοιχες σχολές της επαρχίας μένουν κάτω από 100 άτομα, ενώ σε τεχνικές σχολές όλο το έτος μπορεί να έχει 30 παιδιά.

Και οκ, κάποιος ο οποίος δεν θα γράψει ούτε 10 (ή ούτε 5, ή ούτε 1) στις πανελλήνιες, δεν χρειάζεται ντε και καλά να μπει "με το ζόρι" σε μια τυχαία σχολή. Μπορεί κάλλιστα να πάει να βοηθάει τον πατέρα του στα χωράφια π.χ. (εάν αυτό είναι δυνατό). Υπάρχουν τόσα σημαντικά για την κοινωνία μας επαγγέλματα των οποίων οι θέσεις μένουν άδειες επειδή όλοι θέλουν να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, δάσκαλοι κτλ. Ναι, κι εγώ μηχανικός θέλω να γίνω, αλλά βλέπω οτι τελικά, αν ακολουθούσα ένα ΤΕΙ π.χ., θα έβγαινα γρήγορα στην αγορά εργασίας, θα έβρισκα πιο γρήγορα δουλειά και μπορεί ήδη (που λέει ο λόγος) να είχα έναν αξιοπρεπή μισθό. Σκεφτείτε επίσης πόσους αλλοδαπούς εργάτες απασχολεί η κοινωνία μας. Έρχονται άνθρωποι από άλλες χώρες, περνώντας τόσα βάσανα, επειδή τους λένε οτι στην Ελλάδα θα μπορέσουν να βρουν δουλειά. Πώς εμείς δεν μπορούμε; Και δεν κατάλαβα, τι το κακό έχει το επάγγελμα του εργάτη σε σχέση με του μηχανικού π.χ.; Και τα δυο τίμια είναι, και τα δυο έχουν ψωμί, και στα δυο ίσως χρειαστεί να δουλεύεις σαν το σκυλί.

Τότε συμφωνούμε επακριβώς! Εγώ μάλιστα θα έλεγα ότι εκείνος ο αριθμός έστω αυξημένος κατά το πολύ δέκα με είκοσι άτομα θα ταν το ιδανικό...
και ειδικά εκείνα τα χρόνια και άτομα από χωριά που δεν είχαν εύκολη πρόσβαση και τα συναφή εντέλει πέρασαν στις σχολές, αποφοίτησαν και "άλλαξαν" αν θες κοινωνική τάξη από αγρότες στο επάγγελμά τους. Αντίθετα, τώρα ένας μικροαστός και μετά το πτυχίο μικροαστός (και δει άνεργος) θα παραμείνει

@ MakisH: αυτό εννοώ. συμφωνώ ότι είναι μία καλή προσπάθεια αλλά χρειάζεται κριτήρια κ βελτιώσεις (πχ βαθμολογικό όριο).
Επίσης, δεν καταλαβαίνω αυτή την ελληνική νοοτροπία ότι όλοι πρέπει να γίνουν πχ γιατροί... γι' αυτό υπάρχουν επαγγέλματα που τα αναλαμβάνουν εξ' ολοκλήρου μετανάστες και αντίθετα μαστίζει η ανεργία...
για να μην σχολιάσω... οι περισσότεροι απόφοιτοι πιστεύουν ότι θα γίνουν απ'ευθείας CEO ή δεν ξέρω τι άλλο!

Μα έτσι και αλλιώς όσοι και αν περάσουν στα ΑΕΙ και όσοι και αν αποφοιτήσουν, η αγορά σηκώνει μονάχα ένα συγκεκριμένο αριθμό εργαζόμενων σε αυτόν τον τομέα. Οι υπόλοιποι θα καταλήξουν να είναι αυτοί που διαμαρτύρονται και βγαίνουν σε συνεντεύξης στις ειδήσεις με τίτλο "Πήρα πτυχίο και δεν μπορώ να βρω μια γαμάτη δουλειά, ποιος θα το περίμενε?". Η κοινωνία χρειάζεται ανθρώπους σε όλες τις βαθμίδες για να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί. Θα μπορούσε να γίνει μια σύγκριση με τον ζωντανό οργανισμό: δεν μπορείς να έχεις 3 μυαλά και να μην έχεις άκρα, ή 3 καρδιές και να μην έχεις φλέβες. Αυτό σαφώς δεν κάνει αυτόν που δεν έχει σπουδάσει κατώτερο από αυτόν που έχει. Και μπορεί κάποιοι να λένε πως η εκπαίδευση σε κάνει πιο σοφό και καλύτερο άνθρωπο και πιο σεβαστό κτλ. Όμως αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί και με μία καλή βασική εκπαίδευση που σε καλλιεργεί πνευματικά και σου δείχνει τον δρόμο για να γίνει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος ακόμα και αν δεν θέλεις να μάθεις ποτέ τι σημαίνει διαφορική εξίσωση?
Ένα άλλο θέμα που υπάρχει στην έλλάδα: η αστυφιλία. Οι πόλεις στην αμερική που είναι πανεπιστημιούπολεις συχνά έχουν πολύ μεγάλο ποσοστό φοιτητών, αλλά και οι πρωτεύουσες δεν έχουν τόσο μεγάλο αριθμό κατοίκων. Για παράδειγμα, στο Tallahassee, πρωτεύουσα τις Florida, μια πόλη που δεν έχετε ξανακούσει ποτέ, οι κάτοικοι είναι 200000 εκ των οποίων οι 80000 είναι φοιτητές. Φυσικά αυτό μπορεί να συμβεί στην Αμερική γιατί είναι τεράστια. Αλλά και στην Ευρώπη, παρότι η πρωτεύουσα είναι η μεγάλη πόλη υπάρχουν και πράγματα στις υπόλοιπες πόλεις.
Με την ανάπτυξη που έχει το internet πλέον δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο θεωρητικό πρόβλημα με την ανάπτυξη της επαρχίας μας.
Φυσικά αυτά ξεφεύγουν από το παρόν θέμα. Νομίζω όμως ότι έχει φτάσει η ώρα να σταματήσουμε τις αοριστολογίες και να αρχίσουμε να συντάσουμε συγκεκριμένα κάποιες ιδέες ή αντιπροτάσεις πάνω στον νόμο.
Εδώ το σχέδιο νόμο:
http://www.chemeng.ntua.gr/content/news ... 9_2011.pdf
Άντε καλό σκέψιμο!
-Τελαμών Ρολλάνδης

Θα έλεγα ότι η εκπαίδευση και η καλλιέργεια δεν πρέπει να σχετίζονται άμεσα με την εύρεση εργασίας. Καλό θα ήταν αν μπορούσε να βρεθεί και εργασία κοντά ή σχετική με το αντικείμενο στο οποίο σπούδασε κάποιος αλλά δεν πρόκειται και για αυτοσκοπό.
όσο για την αστυφιλία, δυστυχώς το πρότυπο του αποαστικοποιημένου πανεπιστημίου στην ελλάδα δεν αναπτύχθηκε σωστά. Σε πόλεις όπως η Πάτρα ή η Θεσ/νικη δεν υπάρχει πρόβλημα, όμως έχουν δημιουργηθεί διάφορα τμήματα (ειδικότερα το πρόβλημα αυτό εντοπίζεται στα ΤΕΙ) που έχουν ένα παράρτημα αποκομμένο σε κάποια επαρχιακή κωμόπολη ή ακόμη και χωριό. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ταυτιστεί με "Πανεπιστήμιο" καθώς δε διαθέτει ούτε τις απαραίτητες εγκαταστάσεις ούτε τον κατάλληλο αριθμό φοιτητών (ώστε να υφίσταται και ο "κοινωνικοποιητικός" ρόλος του). Τέτοια παραδείγματα αποτελούν παράρτημα του τμήματος αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε χωριό στις εκβολές του Αχέροντα ή ΤΕΙ σταφιδικής παραγωγής στην Αμαλιάδα...

Κυκλοφορεί ένα κείμενο με τίτλο «Να ανοίξει το Πολυτεχνείο - Θέση μελών ΔΕΠ ΕΜΠ» το οποίο υπογράφουν αρκετοί καθηγητές του ΕΜΠ (και φυσικά και της σχολής μας). Τη στιγμή που γράφω αυτό το post έχει μαζέψει 154 υπογραφές μελών ΔΕΠ (23 από τη σχολή μας) και μπορούν να προστεθούν κι άλλες μέσω της σχετικής ηλεκτρονικής φόρμας. Νομίζω δημιουργήθηκε πρόσφατα η φόρμα, οπότε θα αυξηθούν αρκετά λογικά.