Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, αυτό που "διώχνει" τους φοιτητές από τα αμφιθέατρα;

Κάθε εξάμηνο το ίδιο φαινόμενο. Πολύς κόσμος στην αρχή και μετά από λίγες μέρες εμφανέστατα λιγότεροι και μετά από λίγες βδομάδες μια χούφτα φοιτητές που συνεχίζει μέχρι το τέλος του εξαμήνου. Τι φταίει και πώς θα μπορούσε ίσως να διορθωθεί;

χμμ.,... αγγίζεις δύσκολες περιοχές...

έχω κάποιες θεωρίες επί του θέματος... αλλά δεν ξέρω αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα!

1. Στην αρχή κάθε εξαμήνου ο καθένας μπαίνει δυναμικά..(τώρα θ' αρχίσω να διαβάζω... τώρα θα ασχοληθώ.. τώρα θα παρακολουθήσω...)
. στη συνέχεια.. όπως περνάνε οι εβδομάδες, ένα ποσοστό συνειδητοποιεί ότι όσο καλή θέληση και να το διακατέχει... το αμφιθέατρο δε συγκρίνεται με αραλίκι στο κυλικείο ή βολτούλα...
. ένα άλλο ποσοστό, απογοητεύεται διότι άλλο ανέμενε είτε για τον καθηγητή είτε για την ύλη είτε για την κατάσταση του μαθήματος.
ένα τρίτο ποσοστό, απογοητεύεται γιατί δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του μαθήματος.

2. Κάποιοι... με όσο καλές διαθέσεις κι αν ξεκινούν.. καταβάλλονται από τα ωράρια της σχολής και από τις απαιτήσεις των εργασιών και των εργαστηρίων , ειδικότερα όταν υπάρχει η τάση συσσώρευσης αυτών σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

3. Τέλος, υπάρχει μία κατηγορία μαθημάτων για την οποία λειτουργούν καταλυτικά οι γνώμες των μεγαλύτερων . Και με αυτό εννοώ:

• Είτε μαθήματα τα οποία θεωρούνται δύσκολα, οπότε πρέπει να τα παρακολουθήσεις από το επόμενο έτος ή στο πτυχίο
• Είτε τα μαθήματα θεωρούνται πολύ εύκολα οπότε είναι άσκοπο να χάνεις το χρόνο σου παρακολουθώντας ένα μάθημα που "σου σφύριξαν ότι μπαίνουν πανομοιότυπα θέματα" και "το περνάς εύκολα και με βαθμό".

Σημείωση: σε καμία περίπτωση δεν υπαινίσσομαι ότι συνηγορώ με αυτές τις απόψεις, απλά τις παραθέτω!

Είναι ποδοσφαιρικό ανάλογο του συνδρόμου υπερπροπόνησης. Όταν αναγκάζεις τον χαφ σου να παίζει συνεχόμενα ενενηντάλεπτα κάποια στιγμή πριν αρχίσει το τσαμπιονς λιγκ (εξεταστικη) πρέπει να τον βγάλεις εκτός για να αποφύγεις ψυχοσωματικό κλατάρισμα.

Το φαινόμενο αυτό είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα. Τώρα που άρχισε το δεύτερο εξάμηνο στη σχολή μας για εμένα παρατηρώ ότι πολλά άτομα που στο πρώτο εξάμηνο δεν συνήθιζαν να παρακολουθούν τα μαθήματα πλέον έρχονται και τα αμφιθέατρα είναι γεμάτα. Φυσικά δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι αυτό θα συνεχιστεί για πολύ, αφού ένας από τους κυριότερους λόγους που γίνεται αυτό είναι ότι πολλοί από αυτούς δεν τα πήγαν καλά στην εξεταστική που πέρασε και συνεπώς προσδοκούν με την παρουσία τους να περάσουν περισσότερα μαθήματα στην επόμενη εξεταστική...
Όση θέληση κι αν υπάρχει όμως στην πορεία αρκετοί θα χάσουν το κουράγιο τους αφού το αμφιθέατρο δεν είναι και τόσο ελκυστικό..Είναι γεγονός ότι η σχολή μας είναι κουραστική και λόγω και των εργασιών απαιτητική..Δεν θεωρώ όμως ότι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι στην πλειοψηφία μας δεν απολαμβάνουμε πολλές φορές αυτό που κάνουμε και το βλέπουμε σαν αγγαρεία. Μόνος στόχος είναι να περάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μαθήματα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό ,χωρίς να μας πειράζει απαραίτητα αν ο βαθμός αυτός δεν αντιπροσωπεύει τις γνώσεις μας. Έτσι ο φοιτητής γίνεται ένας βαθμοθήρας.
Ακόμα και ο ρόλος των καθηγητών συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση. Συχνά παρουσιάζονται απρόσωποι, πλησιάζουν το πίνακα, αρχίζουν να γράφουν χωρίς απαραίτητα να τους ενδιαφέρει σε ποιό ποσοστό γίνονται κατανοητά αυτά που λέγονται, δεν είναι οργανωτικοί ούτε ξεκάθαροι για αυτά που ζητούν. Ωστόσο ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι πολλοί από αυτούς είναι καλοί επιστήμονες, υστερούν όμως στη μεταδοτικότητα. Βέβαια σε κάθε κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις και θα ήταν καλό να γίνει μια συλλογική προσπάθεια και από τις δύο πλευρές ώστε η σχολή να είναι πιο ενδιαφέρουσα.

θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου Σοφία! Προσωπικά θεωρώ πως εκτός από όλα αυτά υπάρχει και κάτι βαθύτερο από αυτό (και αυτό δικαιολογεί εν πολλοίς και γιατί πολύ δεν μπαίνουν στα αμφιθέατρα ακόμη κι από τις πρώτες μέρες του 1ου εξαμήνου). Πιστεύω πως σε ένα μεγάλο ποσοστό φταίει η νοοτροπία με την οποία μπολιαζόμαστε από το Λύκειο. Ποιος δεν έχει ακούσει από καποιον τη φράση "Δώσ'τα όλα τώρα στο Λύκειο/στις πανελλήνιες, μετά θα είσαι χαλαρά" ή "το δύσκολο είναι να μπεις (στο πανεπιστήμιο) το να βγεις εύκολο είναι"; Αυτή η λανθασμένη νοοτροπία πως το πανεπιστήμιο είναι χαλαρό, η οποία καλλιεργείται από πολλούς σε συνδιασμό τόσο με το "κάψιμο" των πανελληνίων (πόσοι να είναι άραγε αυτοί που έχουν σιχαθεί το διάβασμα [τουλάχιστον όπως το μαθαίνουμε από το σχολείο]; ) όσο και με την οφθαλμοφανή ανεπάρκεια αρκετών καθηγητών στα ελληνικά πανεπιστήμια θεωρώ πως στέλνουν με συνοπτικές διαδικασίες αρκετούς στις καφετέριες...

Το ωράριο που αναφέρεις madadayo δεν θεωρώ πως είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα (εκτός αν δουλεύει κάποιος). Όσο και να θέλεις να ασχοληθείς με κάποιο αντικείμενο θεωρώ πως δεν θέλεις περισσότερο χρόνο από αυτόν που αφιέρωνε κανείς για διαβασμα στο σχολείο!

Δεν ξέρω Αλεξ... αλλά για μένα το "εξοντωτικό ωράριο" ήταν και εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα...
η αλήθεια είναι ότι είχα ξεχάσει τη νοοτροπία του λυκείου...
αλλά πιστεύω ότι συγκεκριμένα για τη σχολή μας αυτή η νοοτροπία οφείλεται και στο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό πέρασε από παρασπονδία (ακα... τρίτη-τέταρτη-πέμπτη-καλή ώρα- επιλογή).

όσο για τους καθηγητές... δεν πιστεύω στις "ονειροπολήσεις"...δεν υπάρχουν ειδυλλιακά πράγματα... εξ' άλλου για τον καθένα διαφορετικό στυλ καθηγητή θεωρείται καλύτερο... με λίγα λόγια εννοώ ότι αν κ καλό είναι να διεκδικούμε καλύτερη ποιότητα σπουδών και οι καθηγητές που έχουμε δεν είναι κακοί.. έγκειται στην καλή διάθεση του καθενός να τους αξιοποιήσει...

επίσης, όλοι λίγο πολύ βλέπουμε ότι η αναξιοκρατία καλά κρατεί (κ όχι μόνο στη σχολή μας)

madadayo έγραψε:όσο για τους καθηγητές... δεν πιστεύω στις "ονειροπολήσεις"...δεν υπάρχουν ειδυλλιακά πράγματα... εξ' άλλου για τον καθένα διαφορετικό στυλ καθηγητή θεωρείται καλύτερο... με λίγα λόγια εννοώ ότι αν κ καλό είναι να διεκδικούμε καλύτερη ποιότητα σπουδών και οι καθηγητές που έχουμε δεν είναι κακοί.. έγκειται στην καλή διάθεση του καθενός να τους αξιοποιήσει...

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι καθηγητές κατέχουν το αντικείμενο τους. Ωστόσο ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό έχουν μαύρα μεσάνυχτα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται οι γνώσεις σε κάποιον που ακούει ένα επιστημονικό αντικείμενο για πρώτη φορά.

Εν ολίγοις θεωρώ πως υπάρχει μεγάλη έλλειψη γνώσεων περί παιδαγωγικής στους καθηγητές...

θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι της ίδιας λογικής με το λύκειο! και επομένως, ο ρόλος του καθηγητή είναι να να "καθοδηγεί" και να "εμπνέει" παρά να μεταδίδει γνώσεις και να διδάσκει!

Αντιλαμβάνομαι το γεγονός ότι το πανεπιστήμιο δεν έχει πολλές ομοιότητες με το λύκειο και ούτε φυσικά και τον ίδιο ρόλο. Σίγουρα όμως το να μεταδίδεις γνώσεις είτε σε μαθητές λυκείου είτε σε φοιτητές πανεπιστημίου απαιτεί μεταδοτικότητα και οργάνωση. Τουλάχιστον αν επιθυμείς να γίνεσαι κατανοητός και να διευκολύνεις τους μαθητές ή φοιτητές σου να λάβουν όσες περισσότερες γνώσεις μπορούν. Ακόμα θέλω να παρατηρήσω ότι στο πανεπιστήμιο πλέον έχει εκλείψει η παιδεία και κυριαρχεί η μετάδοση γνώσεων και πληροφοριών μόνο και μάλιστα για χρησιμοθηρικούς λόγους(η επιτυχία στις εξετάσεις) κάτι που παλιότερα συνέβαινε σε μικρότερο βαθμό.

Θα πρέπει να συμφωνήσω μαζί σου δυστυχώς... Το πρόβλημα έγκειται στην έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και αυτό εγίες αποφέρουν...ναι το πλέον ανησυχητικό σενάριο...
διότι όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις... οπότε ο ρόλος του μηχανικού - επιστήμονα πρέπει πλέον να "βλέπει" και στις επιπτώσεις που οι τεχνολογίες αποφέρουν.. (ειδέ πυρηνικό θέμα..)