Όταν μπήκα στη σχολή σκεφτόμουν διαφορετικά. Στην πρόοδο της Fortran για την οποία μιλήσαμε εγώ πήγα πληρώνοντας ταξί και ταλαιπωρούμενος στην κίνηση. Δεν με πείραξε όμως γιατί τότε ήμουν πιο ανοιχτός με τα χρήματα και γιατί μου άρεσε πολύ η σχολή που μόλις είχα επιλέξει για να με ενοχλήσει η κίνηση αυτή. Φυσικά θεώρησα λανθασμένη τη στάση του καθηγητή αλλά αφού μπόρεσα να πάω πήγα κι ήλπιζα να δωθεί μια ευκαιρία και σε αυτούς που δεν μπόρεσαν. Δε βοήθησα κανέναν άλλο όμως.

Πριν το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, σε όλη τη διάρκεια του Αυγούστου που υποτίθεται είναι μήνας διακοπών, δούλευα και παράλληλα διάβαζα για τα μαθήματα που ήθελα να περάσω και να βελτιώσω το Σεπτέμβρη. Οι υπόλοιποι φοιτητές όμως είχαν άλλα σχέδια. Καλώς ή κακώς. Ενοχλήθηκα αλλά το αποδέχτηκα. Ο ντόρος όμως και οι καταλήψεις τελείωσαν μαζί με το τέλος του μήνα εξεταστικής. Μου φάνηκε σαν να ήθελαν να παρατείνουν τις διακοπές τους, ακόμη κι αν δεν ήταν έτσι, και μου φάνηκε άδικο.

Η σχολή μας από την άλλη επίσημα αποφάσισε να μην δώσουμε τα μαθήματα τότε όπως οι περισσότερες άλλες σχολές του πολυτεχνείου, αλλά να κάνουμε τις δύο άλλες εξεταστικές επαναληπτικές. Δεν με βόλεψε, μάλλον έκανε χειρότερα και τα υπόλοιπα, αλλά κάτι ήταν κι αυτό. Όταν όμως θα δίναμε ένα μάθημα, του Βουτσά συγκεκριμένα το οποίο είχα διαβάσει επί τέσσερις μέρες και ήμουν απόλυτα έτοιμος, ανέβαλε την εξέταση, αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει και στην περίπτωση της Fortran π.χ., και το πήγε πιο μετά. Ενοχλήθηκα αλλά σκέφτηκα ότι έτσι ήταν καλύτερο για τους πολλούς κι όχι μόνο για μένα που μπορούσα να πάω και πάλι. Μου κόστισε όμως γιατί για να δώσω το Βουτσά που είχα ήδη διαβάσει, κάνοντας την απαραίτητη επανάληψη, έχασα άλλο μάθημα. Αλλά ήταν για τους πολλούς, μπράβο στη σχολή.

Τον επόμενο Σεπτέμβρη, το φετινό, πάλι τα ίδια. Διάβαζα και δούλευα τον Αύγουστο για να χαθούν οι δύο πρώτες βδομάδες και να στριμωχτούν τα μαθήματα όπως όπως, με αποτέλεσμα πάλι να πάει χαράμι ο προγραμματισμός. Απεργία αυτή τη φορά. Ήταν σημαντικό όμως για τους καθηγητές, και πάλι εμείς ενοχληθήκαμε αλλά κάναμε ότι έπρεπε.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, ή μάλλον στο προχτές. Πιθανότητα για απεργία των λεωφορείων ΜΟΝΟ υπήρχε, κι όπως και τότε με το Βουτσά η σχολή εμφανίστηκε συνεπής και ανέβαλε το μάθημα της τρίτης. Δεν έδινα κάτι την Τρίτη. Αμέσως Δευτέρα βράδυ γνώριζα περί Πέμπτης, κάτι που εν μέρει επιβεβαιώθηκε αργότερα, οπότε άρχισα να διαβάζω το μάθημα της Δευτέρας θεωρώντας της Πέμπτης χαμένο.

Έκανα αυτό που μου έμαθε η σχολή να κάνω στην περίπτωση του Βουτσά, όχι αυτό που θα επέλεγα εγώ στην αρχή (Fortran). Έκανα αυτό που μου έμαθαν οι φοιτητές να κάνω, τον πρώτο Σεπτέμβριο. Έκανα αυτό που μου έμαθαν οι καθηγητές να κάνω, τον δεύτερο Σεπτέμβριο. Κι έκαναν και αυτό που μου έμαθε η Όξενκιουν να κάνω, όταν ανέβαλε τα εργαστήρια της για χάρη της Γενικής Συνέλευσης, κι ας είμασταν όλοι εκεί, έστω και μετά από πολύ προσπάθεια.

Η απεργία των λεωφορείων ήρθε, συνεπής στο ραντεβού της. Όμως η Σχολή είπε ότι τα μαθήματα θα δωθούν κανονικά, όχι το ίδιο που είχε κάνει στην περίπτωση του Βουτσά. Πολλοί φοιτητές είπαν ότι μπορούν να πάνε, ότι είχα πει κι εγώ στην αρχή αλλά άλλαξα μυαλά γιατί τους άκουσα. Οι καθηγητές είπαν ότι δεν τους νοιάζει και τα μαθήματα να δωθούν, κι ας είχαν κάνει το αντίθετο σε άλλες, λιγότερο αναγκαίες περιπτώσεις.

Το αποτέλεσμα λοιπόν, είναι η απογοήτευση. Ό,τι και να κάνεις τελικά αποδεικνύεται ότι κανείς δεν είναι συνεπής.
Προσπάθησα να προβλέψω με τα κριτήρια των άλλων και τελικά έπεσα έξω. Είναι ότι ήμουν σωστός; Οτι πρέπει να αδιαφορεις για τα πάντα και να διαβάζεις και μετά να επιμένεις να δωθεί το μάθημα αφού εσύ μπορείς να δώσεις;

Όχι. Απλά πολλοί άλλοι ήταν ασυνεπείς. Γι αυτό δεν πρέπει ποτέ να αποφασίζεις σκεπτόμενος ότι "μου φαίνεται λογικό πως ότι έγινε και χτες Τρίτη θα γίνει και αύριο Πέμπτη". Πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα. Και έτοιμος να μην εκνευριστείς αν η σχολή δεν είναι πάλι συνεπής και θα έπρεπε όντως να είχες αρχίσει να διαβάζεις για Δευτέρα.


Πάντως για μένα φταίει ο Πρόεδρος. Εκπροσωπεί τη διοίκηση και πρέπει να παίρνει αποφάσεις. Αποφάσεις που έχουν στο σκεπτικό τους την ταλαιπωρία και το κόστος που πρέπει να αντιμετωπίσει ο φοιτητής για να δώσει ένα μάθημα, κάτι που είναι δικαίωμα του. Και που δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα, δεν είναι ευχάριστο να εξετάζεσαι οπότε γιατί να συνδυάζεται με όλα αυτά;
Φταίει που είναι έρμαιο του τι θέλουν οι καθηγητές. Φταίει που αργεί να αποφασίσει.
ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΠΡΟΧΤΕΣ?
Φταίει που απαντάει μόνο σε λίγους, κι ούτε καν απαντά γρήγορα στο ΔΣ του ΦΣ. Βγήκε μια ανακοίνωση και όλα εντάξει, ας εξαφανιστώ στο ηλιοβασίλεμα; Δεν έλυσαν και κανα Γόρδιο δεσμό. Ότι κατέβασε η κούτρα τους ανακοίνωσαν, δεν περίμεναν τις αντιδράσεις;

Τώρα για να κλείσω, και σόρρυ για το τέρας που έγραψα απλά ήθελα να τα πω, το τελευταίο που ακούστηκε το θεωρώ γελοίο. Αν όντως ο πρόεδρος σκοπεύει να δώσει μια ευκαρία στο τέλος γι αυτούς που δεν μπορούσαν να έρθουν, αν κατανοεί το πρόβλημα, γιατί δεν το ακυρώνει; Ή γιατί δεν βγάζει την ανακοίνωση να πει ότι θα υπάρχει δεύτερη ευκαιρία ΣΙΓΟΥΡΑ; Τα αφήνει όλα σε ανεπίσημες συζητήσεις σε fora και στο facebook? Εγώ που δεν μιλάω μαζί του στο τηλέφωνο και που πέταξε στα σκουπίδια το mail μου μαζί με άλλα τι πρέπει να κάνω;