Έρωτας και θάνατος – Λιαντίνης και Νερούντα 27 11 2008
«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.
Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.
Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.»
“Γκέμμα” Λιαντίνης

Ο έρωτας και ο θάνατος στη γλώσσα φυσικών επιστημόνων;

Sissy γι' αυτό σ'αγαπώ, γιατί μου δίνεις βήμα για τις σκέψεις μου!!!

Βασικά κοιτώντας λίγο πιο προσεκτικά τη φωτογραφία που με συνοδεύει παρατηρούμε φυσικά το θεό(!) S.Dali να έχει σχηματίσει μία νεκροκεφαλή από γυναικεία σώματα. Ποιες είναι λοιπόν οι σκέψεις μου, που κατά ένα τρόπο συμπίπτουν με αυτές του Λιαντίνη(χωρίς να το ξέρω):

Στο συγκεκριμένο σχηματισμό ο Dali έχει απεικονίσει μία νεκροκεφαλή, σύμβολο του θανάτου, με γυναικεία γυμνά σώματα, φορείς του έρωτα. Μ' αυτό τον τρόπο θέλει να ταυτίσει τα δύο βασικά μοτίβα που κυριαρχούν στην τέχνη, τον έρωτα και το θάνατο, και να τονίσει ότι το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Και τα δύο μαζί συνθέτουν τον κόσμο, στη συγκεκριμένη περίπτωση αν θέλουμε να το γενικεύσουμε τον κόσμο της Τέχνης.

Αν σκεφτούμε τώρα ότι καθ'όσο είμαστε ερωτευμένοι δίνουμε το μέγιστο της ενέργειας μας, είτε καταναλώνοντας το σε πράξεις αγάπης είτε πιο απλά βιώνοντας έντονα συναισθήματα. Ακόμα και όταν πονάμε από έρωτα, πάλι δίνουμε ενέργεια στους γύρω μας με τη δύναμη των συναισθημάτων μας. Έτσι, με τον έρωτα, το πιο δυνατό συναίσθημα, απελευθερώνουμε ενέργεια στους γύρω μας με τη μορφή συναισθημάτων.

Στην περίπτωση του θανάτου, τα πράγματα είναι πιο απλά. Η ύλη από την οποία απαρτιζόμαστε ξαναγυρνάει στο έδαφος ώστε να τροφοδοτήσει ξανά άλλες μορφές ζωής. Συνεπώς η ύλη δε χάνεται απλά ανακυκλώνεται.

Συνοψίζοντας τα δύο παραπάνω συμπεράσματα μπορούμε να πούμε ότι αντικατοπτρίζουν την αέναη ροή ενέργειας και ύλης αντίστοιχα και ότι η εικόνα του Dali δείχνει την αναπόδραστη συγγένεια που έχουν μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο όμως είναι που εξέφρασε και ο Einstein με το διάσημο τύπο του E=mc², ενοποιώντας τις αρχές διατήρησης μάζας και ενέργειας που ισχύουν στην Κλασσική Μηχανική στην Αρχή Διατήρησης της Υλοενέργειας, ώστε να περιλαμβάνονται και περιπτώσεις φυσικών και χημικών φαινομένων σε μικροσκοπική και μακροσκοπική κλίμακα(φαινόμενα ατομ. πυρήνα και γαλαξιών)

Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι εμμέσως Dali και Einstein εξέφρασαν το ίδιο πράγμα(και όχι μόνο αυτοί, υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα) αλλά με διαφορετικούς συμβολισμούς και κώδικες, έχοντας κάνει ο καθένας τις δικές του παρατηρήσεις. Άρα μας διέπει η ίδια η συμπαντική αρμονία, ακόμα και στις σχέσεις που αναπτύσσουμε μεταξύ μας.

Το παραπάνω παράδειγμα θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για να αποδείξουμε στους τεχνοκράτες ότι Επιστήμη και Τέχνη είναι δύο παράλληλοι δρόμοι και όχι δύο δρόμοι που τέμνονται. Και οι δύο έχουν στόχο να εξηγήσουν και να κατανοήσουν, ο καθένας με τα δικά του μέσα.

Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μόνο σκέψεις και ιδέες