Λακκούβες που δεν παίζονται
στου ονείρου μου τους δρόμους
Χαμόγελο μεταξωτό μ’ αρέσει το άγγιγμά σου
μ’ αρέσει το ασημόδετο γλυκό αγκάλιασμά σου


Και θέλω θάλασσες του Απρίλη μου
Αρμύρα απ’ της ψυχής σου την πληγή
Αρμύρα απ’ της καρδιάς σου την πηγή
Θέλω να θες τα πάντα

Πρωί σε λεν’ αυγερινό
το βράδυ αποσπερίτη
Ασημαχτίδα της ψυχής
σε λέω Αφροδίτη

Πλέω σε λίμνες τ’ ουρανού
και περπατώ μοναχός
Στην πόλη την βαμμένη μου
και κρύβω τέτοιο πάθος

Λαμπύρισμα στις κόκκινες ανταύγειες των μαλλιών σου
θέλω να ακούς και θα σου πω τα λόγια της ψυχής μου
και θα στη στείλω μια βραδιά
να κοιμηθεί μαζί σου

Μακριά απ’ τις γκρίζες λάμψεις μου
χρόνε μου ψυχοφθόρε σε χαιρετώ
Λαμπρό αστέρι της αυγής
Τρανέ εωσφόρε


...θέλω φωτιά

Είναι ο ήλιος που περνάει,
είν' η σιωπή που κυβερνάει,
είν' αυτή,μια στιγμή.
Είν' η ανάσα σου που ακούω,
μέσ' απ' το θόρυβο της πόλης,
είναι το χέρι που κρατάω,
σαν κοιμηθώ και σαν ξυπνάω,
είν' αυτή,μια στιγμή.

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές, χαμένες μέρες,
και όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί.

Είναι το ξάφνιασμα της μέρας,
η μυρωδιά που φέρνει ο αέρας,
είν' αυτή,μια στιγμή.
Είναι ένας ήχος στο σκοτάδι,
η μοναξιά μετά απ' το χάδι,
μια στάλα ιδρώτα στο λαιμό σου,
και μια γραμμή στο μέτωπό σου,
είν' αυτή,μια στιγμή.