Βήμα 1: Καταθέτουμε ψήφισμα στη συνέλευση ώστε οι συνελέυσεις να έχουν ισχύ το λιγότερο μιας εβδομάδας/το πλήθος των υπογραφών που μαζεύονται για νέα συνέλευση να είναι σχετικά υψηλο και οπωσδήποτε υψηλότερο από το πλήθος των νικητηρίων ψήφων στην τελευταία συνέλευση (κμε προτίμηση στο πρώτο, είναι πιο δίκαιο)
Βήμα 2: Προσπάθεια δημιουργίας παραγράφου στο καταστατικό γι αυτό.
Βήμα 3(Plan B): Στην ακραία περίπτωση που όλα πάνε στραβά, shut down σε ένα όργανο το οποίο έχει ξεχάσει το νόημα της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και της αντίθετης άποψης μέχρι να ξαναβρεί το δρόμο του.

Κάνεις δεν έχει δικαίωμα να σε υποβάλει σε μαρτύριο 8 ωρών και μετά από τρεις μέρες να σε καλεί σε νέο αντίστοιχο μαρτύριο μόνο και μόνο επειδή δεν γουστάρει την άποψη σου ή επειδή απλά θεωρεί ότι είναι πιο έξυπνος από σενα κι ότι μπορεί να ανατρέπει ότι αποφασίζεις.

Διαφωνώ με το να περιορίζεται τυπικά η συχνότητα των συνελεύσεων. Θα μπορούσαν να υπάρξουν περιπτώσεις που να χρειάζεται να γίνονται συχνά συνελεύσεις (αν άλλαζαν τα δεδομένα πχ). Βέβαια αυτό αν λειτουργούσε σωστά η συνέλευση και ασχολιόταν και με πιο "εσωτερικά" θέματα όπου αλλάζουν γρήγορα τα δεδομένα. Επίσης διαφωνώ με το να περιορίζεται σε ένα πλαίσιο το πότε να γίνει νέα συνέλευση (π.χ. το "καμία συνέλευση κατά τη διάρκεια της εξεταστικής"). Δεν μπορείς να ξέρεις από πριν τις εξελίξεις, άρα πώς ξέρεις από πριν οτι δεν χρειάζεται να γίνει νεά συνέλευση; Επίσης, αν μια συνέλευση φοβάται μια επόμενη συνέλευση, τότε κάτι δεν πάει καλά με τον σύλλογο! (τρομερή ανακάλυψη, ξέρω...) Η συχνότητα θα πρέπει να περιορίζεται από τα ίδια τα μέλη του συλλόγου, χωρίς να τους το υπαγορεύει κάποιος κανονισμός. Μονάχα ηθική και πρακτικά θέματα.

Ο δεύτερος περιορισμός που βάζεις είναι ίσως πιο λογικός. Και πάλι όμως είναι λεπτό το θέμα και θέλει προσοχή...
Σχετικά με το καταστατικό, τι ψάχνουμε... Καταρχάς δεν ξέρουμε αν πραγματικά υπάρχει. Έπειτα, ακόμα και αν υπάρχει, το εφαρμόζουμε μόνο όποτε το θυμόμαστε και όποια κομμάτια του μας αρέσουν (και φυσικά μπορούν ακόμα να εφαρμοστούν).
Αν υπάρχει ακόμα το καταστατικό, σε περιορίζει στο πώς μπορείς να διαλύσεις τον σύλλογο (και να ιδρύσεις έναν νέο τέλος πάντων). Εκεί κολλάει το θέμα γενικώς. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει άλλος τρόπος νομικά. Πάντως πιστεύω οτι ένα καταστατικό θα έπρεπε να έχει ημερομηνία λήξης και να επιβάλει την ανανέωσή του μετά.

Τα δέχομαι πρακτικά και στην ουσία τους όσα λες. Το θέμα είναι τυπικά τι γίνεται.

Βασικά, νομίζω ότι με τέτοιους τρόπους δεν λύνεται το πρόβλημα. Πρώτον με αύξηση των απαιτούμενων υπογραφών δεν επιτυγχάνεται τίποτα, αφού μπορεί κάποιος, όπως γίνεται τώρα, να σου πει δεν αναγνωρίζω τις υπογραφές και πρέπει να γίνει δσ, πράγμα ακόμη πιο αντιδημοκρατικό, αφού 9; άτομα αποφασίζουν για το πότε θα γίνει συνέλευση. Επίσης το να βάζεις χρονικό περιορισμό είναι μάλλον αυταρχικό, γιατί ποιος μπορεί να καθορίσει πότε θα κάνουν γενική συνέλευση 100 άτομα, ακόμα κι αν όλα είναι ας πούμε υπέρ της κατάληψης ή ΕΑΑΚίτες κλπ.
Οπότε νομίζω πως η μόνη λύση είναι όποιος πήγε στην πρώτη συνέλευση να πάει και στην άλλη (ακόμη και αν αυτό για μένα σημαίνει πως πάλι δε θα ψηφιστεί το πλαίσιο που στήριξα-για να είμαι απόλυτα ειλικρινής). Στην τελική δεν καταλαβαίνω γιατί οι ΕΑΑΚίτες να μπορούν να μαζεύονται ανά τρεις μέρες για γενική συνέλευση και οι ανεξάρτητοι (με ή χωρίς εισαγωγικά) ή οι υπόλοιπες παρατάξεις να μη μπορούν. Θα μου πείτε βέβαια πως έχουν φετίχ με το συνδικαλισμό... και μάλλον δίκιο θα έχετε...

Όσο για το 3ο Βήμα δεν το συζητάω καν. Είναι της λογικής πονάει πόδι-κόψει πόδι. Προσπαθείς να λύσεις μια αντιδημοκρατική (είναι όντως αντιδημοκρατική;) συμπεριφορά με μία ακόμα πιο αυταρχική.

Υ.Γ. Αν οι γενικές συνελεύσεις είναι μαρτύριο εμείς τις κάνουμε έτσι και εμείς μπορούμε να τις αλλάξουμε (και δεν εννοώ με ψηφίσματα και μλκίες, αλλά με συμμετοχή)

Αν δεν μπορεί να βοηθήσει κάτι από αυτά που είπα να βρούμε κάτι άλλο, γενικά μιλούσα και προσπαθούσα να φέρω παραδείγματα.
Δεν είναι χρονικός περιορισμός, είναι ένα κατώτατο όριο ισχύος. Γιατί αν πεις ορίζω επόμενη γενική συνέλευση την άλλη τρίτη ορίζεις από μόνος σου κάτι τέτοιο και κατά κάποιο τρόπο ακυρώνεις το νόημα των υπογραφών, ενώ αν δεν θέλεις να ορίσεις συνέλευση την άλλη τρίτη αφήνεις τους άλλους να την ορίσουν και χάνει το νόημα η απόφαση. Είναι σαν να μπαίνεις στο (εκβιαστικό;) δίλημμα "δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει συνέλευση αλλά αν δεν την ορίσω θα γίνει νωρίτερα".
Επίσης το να ζητάς από τα ίδια άτομα να έρχονται κάθε μέρα να επιβεβαιώνουν μια απόφαση είναι άδικο. Θα μπορούσαμε ομοίως να πουμε "αν διαφωνούσε κάποιος θα είχε έρθει από την πρώτη συνέλευση.
Τέλος, δεν προτείνω καμία αυταρχική συμπεριφορά. Προτείνω παύση λειτουργίας του συλλόγου, την ίδια στιγμή συνέλευση για βελτίωση του καταστατικού και μία μέρα μετά να λειτουργεί πάλι σε νέα, λογικά πλαίσια.

Γιατί η συνέλευση δεν είναι δημοκρατική και για να δωθεί έμφαση, γιατί πολλές φορές είναι ΑΝΤΙδημοκρατική:
1. Εφόσον είναι έκτακτη, συγκαλείται με ποσοστό υπογραφών επί αγνώστου αριθμού φοιτητών. Τέτοιο ποσοστό δεν έμαθα να βρίσκω και δεν ξέρω πως το βρίσκουν άλλοι.
2. Δεν γίνεται καμία προσπάθεια να είναι οι συνθήκες τέτοιες ώστε να έρχεται περισσότερος κόσμος.
3. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με απλή πλειοψηφία. Ούτε καν 50% ή κάτι.
4. Συνηθέστατα την ώρα σύγκλησης δεν έχουν απαρτία, οπότε δεν θα έπρεπε να γίνονται. Δεν είναι λογική το "Περίμενε μωρέ, θα ρθουν."
5. Ψηφίζονται πακέτα αποφάσεων-πλαίσια, κι όχι μεμονωμένες αποφάσεις.
6. Σε περίπτωση που λεγόμενα ομιλητή ή το ίδιο το αποτέλεσμα δεν είναι αρεστά, έχουμε διαλυτικά και επιθετικά φαινόμενα.
7. Η συνέλευση αποφασίζει να αναιρεί δικαιώματα φοιτητών, κάτι που είναι αυταρχικό και δεν είναι στις αρμοδιότητες της.
Έχω κι άλλα αλλά αυτά ήδη κούρασαν.
Εγώ δεν θέλω αυτό το όργανο, όπως είναι, να λαμβάνει αποφάσεις για μένα. Εσείς;

Κανείς δεν θέλει, εκτός από αυτούς που νιώθουν ότι εκφράζονται πραγματικά από αυτήν:=αυτοί που τις κερδίζουν παραδοσιακά τα τελευταία 10 χρόνια. Το θέμα είναι πώς θα δεχτούν αυτοί που την οργανώνουν τόσον καιρό να την αλλάξουν ριζικά για να αποκτήσει κάποιο νόημα. Επίσης σε άλλες σχολές όταν υπάρχουν αποφάσεις σημαντικές πχ κατάληψη, γίνονται νομίζω 2 γύροι ψηφοφορίας. Στον πρώτο επί όλων των πλαισίων και στο δεύτερο μόνο τα 2 πλαίσια με την υψηλότερη απήχηση ώστε να έχει κάποιο στο τέλος ποσοστό μεγαλύτερο του 50%.

Δεν είναι χρονικός περιορισμός, είναι ένα κατώτατο όριο ισχύος.

Κοίτα, αυτά τα δύο είναι το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια.

Γιατί αν πεις ορίζω επόμενη γενική συνέλευση την άλλη τρίτη ορίζεις από μόνος σου κάτι τέτοιο και κατά κάποιο τρόπο ακυρώνεις το νόημα των υπογραφών, ενώ αν δεν θέλεις να ορίσεις συνέλευση την άλλη τρίτη αφήνεις τους άλλους να την ορίσουν και χάνει το νόημα η απόφαση. Είναι σαν να μπαίνεις στο (εκβιαστικό;) δίλημμα "δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει συνέλευση αλλά αν δεν την ορίσω θα γίνει νωρίτερα".

Αυτό που λες κατά την άποψή μου δεν ισχύει. Το ότι θα γίνει γενική συνέλευση π.χ. την άλλη Τρίτη, όπως αποφασίστηκε σε μία γενική συνέλευση, είναι λογικό να μπορεί να αλλάξει αν το θέλουν αρκετοί φοιτητές. Όπως αποφασίζουν έμμεσα αν θα γίνει την Τρίτη ή αργότερα, μέσω της απαρτίας ή όχι, θα μπορούσαν να αποφασίσουν και αν θα γίνει νωρίτερα από την Τρίτη.

Επίσης το να ζητάς από τα ίδια άτομα να έρχονται κάθε μέρα να επιβεβαιώνουν μια απόφαση είναι άδικο. Θα μπορούσαμε ομοίως να πουμε "αν διαφωνούσε κάποιος θα είχε έρθει από την πρώτη συνέλευση.

Φυσικά κι είναι παράλογο το να ανεβαίνεις κάθε μέρα και σίγουρα είναι μη πρακτικό. Όμως κανείς δε μίλησε για κάθε μέρα. Επίσης, οι συνθήκες είναι τουλάχιστον ιδιαίτερες αυτή την περίοδο, γεγονός που καθιστά τη συνεχή ανανέωση των αποφάσεων απαραίτητη, κατά την άποψή μου. Όσο για το "αν διαφωνούσε κάποιος...συνέλευση", δεν έχει καμμία σχέση με το πόσο συχνά θα πρέπει να γίνονται οι συνελεύσεις. Διαφωνούσε ή όχι θα έπρεπε να είχε έρθει, μόνο τότε δε θα τιθόταν θέμα από οποιαδήποτε πλευρά, αλλά δυστυχώς αυτό δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ.

Τέλος, δεν προτείνω καμία αυταρχική συμπεριφορά. Προτείνω παύση λειτουργίας του συλλόγου, την ίδια στιγμή συνέλευση για βελτίωση του καταστατικού και μία μέρα μετά να λειτουργεί πάλι σε νέα, λογικά πλαίσια.

Εντάξει, είναι λίγο αυταρχικό αυτό, αλλά και μη εφαρμόσιμο. Τι σημαίνει παύση λειτουργίας του συλλόγου; Αν δεν υπάρχει φοιτητικός σύλλογος πως θα γίνει γενική συνέλευση; Και τέλος, τι σε κάνει να πιστεύτεις ότι η ανανέωση του καταστατικού θα έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της λειτουργίας του συλλόγου;

Όσο για την αντιδημοκρατικότητα της συνέλευσης:
1. Ούτε εγώ ξέρω πόσες υπογραφές απαιτούνται για να πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση, υποθέτω πως είναι κάποιο ποσοστό επί αυτών που ψήφισαν στις εκλογές. Αλλά το ότι είναι έκτακτη δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και αντιδημοκρατική (σε λογικά πλαίσια πάντα, να έχει ΜΜΜ, να έχει ενημερωθεί ο κόσμος σωστά κλπ.)
2. Νομίζω ότι γίνονται τέτοιες προσπάθειες. Ίσως να μην είναι αρκετές, αλλά γίνονται. Επίσης και γω δεν καπνίζω, έχω και άλλες δουλειές να κάνω Τρίτες και Πέμπτες και επίσης είμαι μεγάλο εξάμηνο και έχω διάβασμα και διπλωματική, αλλά πηγαίνω σε κάθε γενική συνέλευση. Πιστεύω δηλαδή πως το ότι δεν έρχομαι επειδή με ενοχλεί το τάδε πράγμα ή επειδή δε γίνεται σωστά κλπ είναι λίγο στρουθοκαμηλισμός. Να έρθουν όλοι όσοι έχουν ενστάσεις ως προς τη λειτουργία της να την αλλάξουν προς το καλύτερο.
3. Αν έπρεπε το 50% των φοιτητών να συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο δε θα λαμβανόταν ποτέ απόφαση. Αυτό δε συμβαίνει στη κοινωνία, γιατί θα έπρεπε να συμβεί σε μια συνέλευση;
4.Συμφωνώ ότι όλοι πρέπει να είναι στην ώρα τους, αλλά το να μη γίνει μια συνέλευση γι'αυτό το λόγο δεν είναι λύση και δε νομίζω ότι το επιχείρημα αυτό έχει καμμία σχέση με την αντιδημοκρατικότητα της συνέλευσης.
5. Σε αυτό διαφωνώ απόλυτα. Η κάθε πρόταση έχει και κάποια λογική από πίσω της κι ακόμα κι αν συμφωνώ ως προς την εφαρμογή της δεν θεωρώ πως είναι σωστό να την υπερψηφίσω όταν διαφωνώ με τη λογική από την οποία προήλθε.
6. Συμφωνώ πως αυτό είναι όντως απαράδεκτο.
7. Υποθέτω πως εδώ αναφέρεσαι στο αν έχει η συνέλευση ή όχι το δικαίωμα να αποφασίσει κατάληψη. Ας πούμε δηλαδή πως είναι μια "αντιδημοκρατική" απόφαση, η οποία αναιρεί το δικαίωμα των φοιτητών να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους κλπ.Ίσως και να έχεις δίκιο. Όμως η κατηλειμμένη σχολή πιστεύω πως καταπατά λιγότερο σε αυτή τη φάση τα δημοκρατικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μου σε σχέση με αυτό που θα συμβεί αν ανοίξει η σχολή και εφαρμοστεί ο νόμος-πλαίσιο.

Κοίτα ούτε εγώ το θέλω όπως είναι, αλλά η συνέλευση δεν είναι όργανο για το οποίο διορθώνεις ένα καταστατικό ή καταθέτεις κάποιο ψήφισμα και λειτουργεί ως δια μαγείας. Είναι η διαδικασία με την οποία οι φοιτητές λαμβάνουν τις αποφάσεις τους. Ο,τιδήποτε άλλο δε θα ήταν αποφάσεις των φοιτητών. Η δυσκολία με όλες τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες είναι ότι εξαρτώνται αποκλειστικά από τις συμπεριφορές των συμμετεχόντων, οι οποίοι μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα πολύ ετερογενές πλήθος 250 φοιτητών.

(Τελευταίο σεντόνι )

PeriklisP έγραψε:OMG ΕΛΛΗΝΙΚΟ RAGE COMIC
SIR, YOU WIN A THOUSAND INTERNETS!

Εσυ το εφτιαξες ή θα μας κυνηγανε για clopyright?

Copyrights??? Noooooooooooooooooooooo

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά πριν από το να επικαιροποιήσουμε το καταστατικό, θα μπορούσαμε να το εφαρμόσουμε... Ολόκληρο όμως.
Αν εφαρμοζόταν έστω και αυτό που έχουμε (με τις λιγότερες δυνατές τροποποιήσεις που χρειάζονται ώστε να έχει νόημα σήμερα), τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Σημειώστε πάντως πως συζήτηση για τη λειτουργία των ΓΣ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό σε σχετικό topic και καλό θα ήταν να μαζεύονταν εκεί οι απόψεις.

Για να επανέλθω στο θέμα μας πάντως, έχω την εντύπωση πως οι Πολιτικοί Μηχανικοί για κάποιο λόγο δεν έχουν καταστατικό και είναι εντελώς στον αέρα...