DionKost έγραψε:Όντας στο τέλος του 6ου έτους, χρωστώντας ένα μάθημα και παραδίδοντας τη διπλωματική μου τις επόμενες μέρες, μάλλον οι "ώρες" μου σ' αυτή τη σχολή είναι μετρημένες.
Και με έχει καταβάλλει μια τρομερή απογοήτευση από τον εαυτό μου ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΔΗΛΩΣΑ ΤΟ ΤΕΦΑΑ σαν πρώτη μου επιλογή???
Μαθήτρια του 19 μια ζωή, δεν κοίταξα ποτέ στα "χαμηλά". Το ίδιο συνέβη και όταν εμαθα τα μόρια των πανελληνίων. Δεν ήξερα τι θέλω. Και που μυαλό τότε να σκεφτώ τι μου αρέσει. Και όλος ο περίγυρος να μου ζαλίζει τον έρωτα για το Πολυτεχνείο. Δε λεω... Ήμουν των θετικών επιστημών, αλλά μόλις μπήκα στη σχολή, από την πρώτη κιόλας μέρα κατάλαβα ότι δε μου κάνει. Αλλά και πάλι δεν είχα το μυαλό να ξεστραβωθώ να πάω στο "υποτιμημένο" ΤΕΦΑΑ που τόσο πολύ θέλω! Όσο για την πορεία μου στη σχολή, μια λέξη μπορεί να την περιγράψει: ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ! Όχι γιατι δεν είχα τις δυνατότητες, αλλά γιατί δε μου κίνησε ποτέ το ενδιαφέρον. Διάβαζα όσο χρειαζόταν για να περάσω οριακά τα μαθήματα, έκανα τις εργασίες όσο πιο "ξεπέτα" γινόταν κλπ. Και φτάνω ενα μήνα πριν τελειώσω αυτη την πορεία, να κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν έκανα τη σωστή επιλογή. Και απογοητεύομαι που τώρα είναι αργά για να την κάνω, όχι μόνο γιατί δε θα με στηρίξει κανείς, αλλά και γιατί μετά από 6 χρόνια στη σχολή, πού κουράγιο να ξαναξεκινήσεις απ' το μηδέν?
Δεν ξέρω αν υπαρχουν κι άλλοι σαν εμένα σ' αυτό το forum, εγώ τα είπα και ξαλάφρωσα.