Το άρθρο αυτό το έγραψα πέρισυ το καλοκαίρι και το δημοσίευσα στο blog "Εγχοιρίδιο" στις 17 Αυγούστου 2009. Θεωρώ οτι παραμένει επίκαιρο και οι απόψεις που εκφράζω μέσα από αυτό δεν θα έλεγα οτι έχουν αλλάξει... Διαβάστε το όλο πριν σχολιάσετε και προσπαθήστε να πιάσετε την ιδέα του και όχι τι γράφεται λέξη προς λέξη...

edit: Να τονίσω πως το άρθρο αυτό όπως και ό,τι γράφω εκφράζει αποκλειστικά τη δική μου προσωπική άποψη και δεν θα πρέπει να ταυτιστεί με το forum. Είναι απλώς μια από τις πολλές απόψεις που πρέπει να ακούγονται εδώ μέσα...
__________________________________________________________________________________

Μήπως υποβαθμίζουμε τα πτυχία μας?

Από MakisH,
Πολύς λόγος γίνεται για το κατά πόσο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια-κολλέγια που θα λειτουργήσουν στη χώρα μας θα οδηγήσουν σε υποβάθμιση των πτυχίων των δημόσιων ιδρυμάτων. Επειδή όμως αντιδρούμε μονίμως μόνο στα σημεία στα οποία μας εστιάζουν τα κόμματα και τα ΜΜΕ, δεν έχουμε σκεφτεί το στοιχειώδες: Μήπως εμείς οι ίδιοι υποβαθμίζουμε τα δικά μας πτυχία;

Αντίστοιχα, πολλή φασαρία γίνεται για το αν θα πρέπει το πτυχίο 5ετούς φοίτησης των εδώ πολυτεχνείων να αντιστοιχεί με πτυχίο επιπέδου MSc (Master of Science), σύμφωνα με τα αντίστοιχα έτη φοίτησης στο εξωτερικό για την απόκτησή του. Ας μην είμαστε τόσο τυπικοί στις απόψεις μας και ας κοιτάξουμε και λίγο λοξότερα από την κατεύθυνση που μας στρέφουν.

Οι σπουδές στο δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο στοιχειώνονται, δυστυχώς, από τα εξής φαινόμενα:

1. πολλά πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά γύρω στον ένα μήνα παραπάνω ανά ακαδημαϊκό έτος (υπό ήπιες συνθήκες) τα τελευταία χρόνια λόγω καταλήψεων, ενώ παράλληλα χάνονται πολλές ώρες μαθημάτων λόγω συνελεύσεων, απεργιών κτλ [edit 2010: Φέτος ομολογώ οτι δεν ήταν τόσο τραβηγμένη η κατάσταση... Πέρσι όμως?]

2. στα αμφιθέατρα παρίσταται μόνο το 50% των φοιτητών στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στη χειρότερη παύουμε να μετράμε με ποσοστά αλλά με τα δάχτυλα

3. οι εξετάσεις είναι τέτοιου στυλ όπου σε αρκετά μαθήματα μπορεί κανείς να αποκτήσει το πολυπόθητο 5ρι με μισή ώρα ανάγνωσης παλιών θεμάτων στο τέλος του εξαμήνου, ενώ στα περισσότερα μαθήματα (εξαρτάται από τη σχολή) μπορεί κανείς να αποκτήσει αξιοπρεπέστατο βαθμό μονάχα με διάβασμα 2-3 ημερών πριν την εξέταση. Με λίγα λόγια, όποιος διαθέτει τα κατάλληλα πανεπιστημιακά βοηθήματα, μπορεί άνετα να πάρει πτυχίο, όχι από το σπίτι του (τηλεκπαίδευση) αλλά από την… καφετέρια (!) με διάβασμα μόλις λίγων ωρών όλο το έτος

4. χαριστικούς βαθμούς στα εργαστήρια και στις εργασίες, μόνο και μόνο για να πάρουν τα παιδιά ακόμα ευκολότερα πτυχίο. Παράλληλα, κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν τις ώρες της υποχρεωτικής παρακολούθησης των εργαστηρίων, παραπονούμενοι για «εντατικοποίηση των σπουδών». Χαρακτηριστική είναι η πρόταση στον κανονισμό λειτουργίας των εργαστηρίων φυσικής του ΕΜΠ: «υπενθυμίζουμε στους συναδέλφους ότι η κλίμακα βαθμολογίας είναι 0-10 και όχι 5-10»

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι αν κάποιος διδάσκων ή υποψήφιος διδάκτορας τολμήσει να αντιταχθεί στα δυο τελευταία φαινόμενα, θα βρει αυτόματα απέναντί του τη δυσαρέσκεια της φοιτητικής κοινότητας. Μήπως τελικά οι «προοδευτικοί» και οι «επαναστάτες» είναι τελικά οι πιο οπισθοδρομικοί;

Πώς θέλουμε να έχουμε ποιότητα μαθημάτων όταν επικρατούν αυτές οι συνθήκες; Πώς θέλουμε να μας δέχονται στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά όταν έχουμε τέτοια πτυχία; Πώς θέλουμε να είναι ψηλά στην κατάταξη το πανεπιστήμιό μας, όταν τόσες βδομάδες παραμένει κλειστό, χωρίς εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο;

Τι επιχειρήματα θα έχουμε να αντιτάξουμε στη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων, όταν το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει αυτά τα χάλια; Και το χειρότερο είναι ότι αυτά τα χάλια τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι κάθε χρόνο. Μήπως με τη μορφή αντίδρασης που επιλέγουμε, ενισχύουμε τα επιχειρήματα όσων προσπαθούν να δώσουν χώρο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Στα ιδιωτικά πανεπιστήμια/κολλέγια/ΚΕΣ (ή όπως θέλετε πείτε τα, το πρόβλημα είναι το ίδιο) οι φοιτητές παρακολουθούν ανελλιπώς εντατικά μαθήματα και δίνουν σοβαρές εξετάσεις, αποκτώντας ένα πτυχίο με αντίκρισμα. Και ας μην ακούσω για «λαδωμένα» πτυχία, γιατί θα πρέπει να θυμίσω ότι στα δημόσια πανεπιστήμια γίνονται πολύ περισσότερα. Αν και συνήθως δεν χρειάζονται, γιατί πλέον πτυχίο αποκτά κανείς πολύ εύκολα. Το θέμα είναι ποιος θα πάρει ένα άχρηστο πτυχίο και ποιος θα πάρει ένα πτυχίο με αληθινό αντίκρισμα. Πτυχίο με αληθινό αντίκρισμα δεν θα πάρει μόνο ο φοιτητής του ιδιωτικού, αλλά και ο πραγματικός φοιτητής του δημόσιου πανεπιστημίου: αυτός που κάθε μέρα μαθαίνει κάτι καινούργιο στο πανεπιστήμιο, πέρα από την τρέχουσα τιμή του καφέ στο κυλικείο.

Είναι πραγματικά θλιβερό που στην Ελλάδα σεβόμαστε μονάχα ό,τι πληρώνουμε...

14 Αυγούστου 2009
πρώτη δημοσίευση στο «Εγχοιρίδιο» στις 17 Αυγούστου 2009

- Είσαι κατά ή υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων;
- Πιστεύω πως με την κατάσταση στην οποία είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, σε συνδυασμό με τη νοοτροπία του έλληνα (βλ. τελευταία πρόταση) η δημιουργία ιδιωτικών μόνο κακό θα κάνει στο δημόσιο. Συνεπώς, προς το παρόν τουλάχιστον, είμαι κατά. Πρέπει πρώτα να αναβαθμιστεί το δημόσιο. Γιατί αν αναβαθμιστεί το δημόσιο, δεν θα έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από τα ιδιωτικά.

***

- Τελικά ρε φίλε το πρόβλημά σου για όλα είναι οι απεργίες και οι καταλήψεις; Να μην αντιδρούμε σε τίποτα;
- Προφανώς και η απεργία και η κατάληψη δεν είναι από μόνη της το πρόβλημα. Το θέμα είναι οτι κάπου το έχουμε παρακάνει. Γιατί η παιδεία και η εκπαίδευση είναι η βάση της κοινωνίας μας και τα σχολεία και τα πανεπιστήμια τα μόνα που μπορούν να αλλάξουν κάτι στο μέλλον μας. Είναι πρόβλημα η οικονομία, είναι πρόβλημα το ασφαλιστικό, είναι προβλήματα όλα αυτά και πολύ σοβαρά. Χρειάζονται σίγουρα θυσίες. Αλλά άμα θυσιάζουμε συνεχώς τη βάση της κοινωνίας μας, τότε το παιχνίδι είναι χαμμένο...

***

- Δηλαδή μας λες οτι θες ένα πανεπιστήμιο όπου όλα να είναι πιο δύσκολα;
- Σαφέστατα όχι! Δεν είναι λύση αυτή! Θέλω ένα πανεπιστήμιο όπου όλα να έχουν μια στοιχειώδη ποιότητα, να μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Όλα να γίνονται σωστά. Τότε ναι, θέλω και οι εξετάσεις και όλα να γίνονται ουσιαστικότερα, ώστε να ξεχωρίζει η λίρα από το στάρι.