Δημιουργήθηκε η πιο ολισθηρή επιφάνεια έγραψε:Τη δημιούργησαν επιστήμονες στις ΗΠΑ. Παραμένει άκρως ολισθηρή τόσο σε συνθήκες παγετού, όσο και υγρασίας!

Το επίτευγμα, μπορεί να αξιοποιηθεί σε ποικίλες εφαρμογές, όπως στο «τέλειο» αντικολλητικό τηγάνι, σε τζάμια που αυτοκαθαρίζονται, σε ρούχα που δεν μουσκεύουν από τη βροχή, ακόμα και σε τοίχους που δεν θα «σηκώνουν» γκράφιτι, καθώς κανένα υγρό (λάδι, νερό, αίμα κ.α.), αλλά και πολλά στερεά, δεν μπορούν να σταθούν πάνω στο νέο υλικό.

Στο παρελθόν είχαν αναπτυχθεί και άλλα υδρόφοβα (υδραπωθητικά) υλικά, που μιμούνταν κυρίως τα ολισθηρά φύλλα του λωτού, αλλά ποτέ έως τώρα δεν είχε καταστεί κάτι τέτοιο δυνατό σε αυτό το βαθμό με πιο πολύπλοκα υγρά, πέρα από το νερό.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Τζοάνα Άϊζενμπεργκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το «New Scientist» και τη βρετανική Daily Mail χρησιμοποίησαν φύλλα από ένα σαρκοβόρο φυτό (το νηπενθές) για να αναπτύξουν το νέο «σούπερ-υγρόφοβο» υλικό, το οποίο απωθεί σχεδόν κάθε υγρό που πέφτει πάνω του. Ουσιαστικά οι επιστήμονες αντέγραψαν την μοριακή δομή των συγκεκριμένων φύλλων που δεν έχουν τριβή.

Η νέα επιφάνεια παραμένει άκρως ολισθηρή τόσο σε συνθήκες παγετού, όσο και υγρασίας, καθώς επίσης και σε μεγάλη ατμοσφαιρική πίεση αντίστοιχη με αυτήν που ασκείται επτά χιλιόμετρα κάτω από τη θάλασσα. Όταν σχιστεί με μαχαίρι, το νέο υλικό (με την ονομασία Slips) αυτό-επιδιορθώνεται σχεδόν αμέσως και διατηρεί τις υγραπωθητικές ιδιότητές του.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μπορεί να αξιοποιηθεί μελλοντικά στη βιοϊατρική (π.χ. για καλύτερους καθετήρες), την μεταφορά καυσίμων (για καλύτερους σωλήνες και αγωγούς), την οπτική (για καθαρότερους φακούς) κ.α. Το νέο υλικό θεωρείται μάλιστα απλό και φθηνό στην παραγωγή του.

Το μυστικό στην ολισθηρότητα του σαρκοβόρου φυτού (που έτσι παγιδεύει έντομα, τα οποία δεν μπορούν να ξεγλιστρήσουν ξανά έξω) φαίνεται να βρίσκεται στο ότι δημιουργεί ένα πολύ λεπτό στρώμα νερού στην επιφάνεια των φύλλων του, δημιουργώντας ένα φαινόμενο παρόμοιο με αυτό των ολισθηρών δρόμων στους οποίους γλιστρά ανεξέλεγκτο ένα αυτοκίνητο. Οι επιστήμονες μιμήθηκαν αυτό το φυσικό «τέχνασμα», εμποτίζοντας με ένα λιπαντικό υγρό ένα πορώδες υλικό που διέθετε μικροδομές.

Ακολούθησαν πειράματα με μυρμήγκια, τα οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν αδύνατο να μην γλιστρήσουν από την τεχνητή επιφάνεια. Περαιτέρω μελέτες έδειξαν ότι όχι μόνο τα έντομα αδυνατούν να συγκρατηθούν πάνω στο νέο υλικό, αλλά επίσης μια μεγάλη ποικιλία υγρών και στερεών.

The lubricating fluids used for the experiments were perfluorinated fluids (such as 3M Fluorinert FC-70, DuPont Krytox 100 and 103).