Οι εργαζόμενοι-διαθέσιμοι του ΕΜΠ, νιώθουμε την ανάγκη να απαντήσουμε στην κουβέντα αλλά και την παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί σχετικά με το ζήτημα της διαθεσιμότητας των υπαλλήλων ΑΕΙ, διότι δεν επιτρέπουμε κάποιοι να μιλάνε για μας, χωρίς εμάς.

Ξεκινώντας, ομολογούμε ότι διαβάσαμε με έκπληξη, αλλά και οργή, την ανακοίνωση του ΥΔΙΜΗΔ που «αιτιολογεί» την 5ήμερη παράταση που δίνει στους διαθέσιμους των Πανεπιστημίων.
Με έκπληξη, διότι είναι πρωτοφανές ένας Υπουργός να «νουθετεί» έναν άλλο Υπουργό και να αναφέρει ότι του δίνει χρόνο για να μάθει το χαρτοφυλάκιο του!
Και με οργή, διότι εμπαίζει τους διαθέσιμους, λέγοντας τους ότι τους δίνει παράταση για να προλάβουν να κάνουν κάτι που ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥ έπρεπε να κάνει και δεν έκανε, με δικιά του ευθύνη!

Η όλη φαρσοκωμωδία όμως που παίχτηκε ολόκληρη την μέρα της Τέταρτης στο Κυβερνητικό Συμβούλιο και συνεχίστηκε μετά και στο Μέγαρο Μαξίμου, αποδεικνύει περίτρανα ακόμα και στους πιο εύπιστους στην κυβερνητική προπαγάνδα, μια μεγάλη αλήθεια:
Ότι οι διαθεσιμότητες στα Πανεπιστήμια αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με κανενός είδους ανάγκη «εξορθολογισμού» της κατανομής προσωπικού, «αναδιάρθρωσης» για την καλύτερη λειτουργία του Δημοσίου και άλλα τέτοια φληναφήματα. Όταν ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης δηλώνει ευθαρσώς ότι αν πρέπει να απολυθούν «300 λιγότεροι» από τα Πανεπιστήμια, τότε πρέπει να βρεθούν «300 άλλοι» στην θέση τους, στην πράξη δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο μοναδικός σκοπός της όποιας διαθεσιμότητας, ήταν είναι και θα παραμείνει μόνο ένας. Αυτός είναι ΝΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ εργαζόμενων στο βωμό της εξυπηρέτησης μιας απάνθρωπης πολιτικής όπου οι άνθρωποι είναι απλοί αριθμοί ενός στατιστικού δελτίου.
Είτε λέγονται υπάλληλοι των ΑΕΙ, είτε καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, είτε Σχολικοί φύλακες, είτε καθηγητές, είτε όπως αλλιώς, ο σκοπός είναι ο ίδιος. Να μετρηθούν «κεφάλια» και να βγουν λιγότερα ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ.
ΤΟ ΥΔΙΜΗΔ ζητά «ισοδύναμες απολύσεις» αν «γλυτώσουν» οι υπάλληλοι των ΑΕΙ, όπως συνολικότερα η κυβέρνηση και η τρόικα ψάχνουν «ισοδύναμα οικονομικά μέτρα» εις βάρος των απλών εργαζόμενων κάθε φορά που χαρίζουν μερικά ΔΙΣ στις τράπεζες ή «αναλαμβάνουν» τα χρέη μεγαλοεργολάβων και προμηθευτών του Δημοσίου.

Αν κάποιος χρειάζεται καλύτερη απόδειξη από αυτό για να πειστεί ότι η διαθεσιμότητα/κινητικότητα δεν έχει καμία σχέση με οποιουδήποτε είδους «αναδιοργάνωση» του κράτους, μπορεί επίσης να συνεκτιμήσει το γεγονός ότι το ΥΔΙΜΗΔ δεν δέχτηκε ούτε καν την λειψή/«κουτσή» εισήγηση του Υπουργείου Παιδείας, η οποία ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι προέκυψε μετά από αξιολόγηση των δομών των Πανεπιστήμιων και «διερεύνηση των πραγματικών αναγκών τους».
Όταν λοιπόν το ΥΔΙΜΗΔ λέει ότι δεν δέχεται την εισήγηση του υποτιθέμενα αρμόδιου Υπουργείου Παιδείας , είναι είτε σαν να λέει στο υπ. Παιδείας ότι δεν ξέρει τι του γίνεται στον τομέα που το αφορά, είτε είναι η παραδοχή ότι η κυβέρνηση, μέσω του ΥΔΙΜΗΔ, απλά δεν νοιάζεται τι «πραγματικά ισχύει» και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μπουν και τα Πανεπιστήμια στο κρεβάτι του Προκρούστη, όπως τόσοι φορείς του δημοσίου πριν από εμάς και όπως θα συμβεί σε όσους ακολουθήσουν μετά από εμάς, αν δεν ανακοπεί αυτή η αντιλαϊκή πολιτική.

Ως εργαζόμενοι-διαθέσιμοι στο ΕΜΠ, απαντούμε λοιπόν τα εξής:

1) ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να μιλήσει για μας, χωρίς εμάς

2) Η συμφωνία που επετεύχθη το Δεκέμβρη, ήταν συμφωνία ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Συνεχίζουμε να το τονίζουμε αυτό, διότι δεν μας ενδιαφέρει αν η «κόντρα» μεταξύ ΥΔΙΜΗΔ και ΥΠΑΙΘ, θα οδηγήσει σε παραίτηση τον ένα ή τον άλλο υπουργό ή ολόκληρο το κυβερνητικό Συμβούλιο. Δεν θα λύσουμε εμείς τα όποια, υποθετικά ή πραγματικά, προβλήματα κυβερνητικής συνοχής, με ομήρους 300, 500 ή 1050 συναδέλφους μας.

3) Δεν ξέρουμε αν ο νέος Υπουργός Παιδείας χρειάζεται 5 μέρες ή 2 μήνες για να μάθει το Υπουργείο του, διότι εμείς δεν χρειαζόμαστε ούτε δευτερόλεπτο για να μάθουμε ότι «δεν μας περισσεύει ΚΑΝΕΝΑΣ»
Την «παράταση» την πήρε η κυβέρνηση για τους δικούς της λόγους και δεν την έδωσε σε εμάς.
Οι εργαζόμενοι στα ΑΕΙ είχαμε μια συμφωνία ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (δεν θα βαρεθούμε να το επαναλαμβάνουμε) η οποία προέβλεπε ότι δεν θα απολυθεί κανείς συνάδελφος μας και θα παραμείνουν όλοι στις θέσεις που προσέφεραν τόσα χρόνια. Αυτή η συμφωνία (που δόθηκε και ΓΡΑΠΤΩΣ) περιμένουμε να υλοποιηθεί ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ και με βάση αυτό και μόνο θα αποφασίσουμε τις περαιτέρω ενέργειες μας,
Λογικές του τύπου «ας γίνουν 600…να το αφήσω;» λέγονται σε χασάπικα και αφορούν σφαχτάρια και όχι ανθρώπους. Και μεις τους συναδέλφους μας δεν τους χωρίζουμε σε «απαραίτητους» και σφαχτάρια.

Ειδικά στο ΕΜΠ, από πλευράς μας έχουμε κάνει ότι απαιτούνταν για να γυρίσουν πίσω ΟΛΟΙ οι συνάδελφοι μας και περιμένουμε πλέον ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΩΝ και ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ και όχι «συζητήσεις εκ του μηδενός». Και για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, χρησιμοποιούμε την φράση «εμείς στο ΕΜΠ», απλά και μόνο διότι σεβόμαστε την αυτοτέλεια των εργαζομένων στα αλλά ΑΕΙ και το δικαίωμα να καθορίσουν από μόνοι τους και την στάση τους και τις ενέργειες τους, έχοντας εμπιστοσύνη ότι και πάλι θα είναι οι καταλληλότερες, όπως ακριβώς έγινε και στο παρελθόν.

Κλείνοντας, δεν θα αποφύγουμε ένα σχόλιο για την όψιμη κοινωνική ευαισθησία κάποιων ΜΜΕ.

Σε όλους όσους ΞΑΦΝΙΚΑ «κόπτονται» για την διαφορετική μεταχείριση των καθαριστριών έναντι των υπάλληλων των Πανεπιστήμιων, με φράσεις του τύπου: «Οι καθαρίστριες τρώνε ξύλο ενώ οι υπάλληλοι ΑΕΙ επαναπροσλαμβάνονται», έχουμε να πούμε τα εξής:
Πρώτον, ότι δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία (ή μάλλον: έδειξαν αναισθησία) κάθε φορά που οι συναδέλφισσες έτρωγαν ξύλο, μιας και σε μερικά ΜΜΕ οι εικόνες αυτές δεν πέρασαν ούτε ως δευτερόλεπτο από τα δελτία ειδήσεων τους. Όπως δεν υπήρχε ούτε ως είδηση ο πολύμηνος, ηρωικός και συγκινητικός αγώνας τους. Και βεβαίως, όταν οι καθαρίστριες είχαν ακόμα και το νόμο με το μέρος τους (δικαστική απόφαση που απαιτούσε την άμεση επαναπρόσληψη τους), δεν έδειξαν την ιδία ευαισθησία στο να ζητούν την εφαρμογή της απόφασης, ώστε να μην υπάρχει καμία «διάκριση» είτε μια δικαστική απόφαση αφορά τον κάθε μεγαλόσχημο επιχειρηματία/καναλάρχη/κλπ είτε μια «ταπεινή» καθαρίστρια.

Δεύτερον, «συμφωνούμε»…δεν ζητάμε να υπάρχει καμία απολύτως «διάκριση» ΕΝΑΝΤΙΩΝ τους.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΤΙΣ ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΝΕΙ και να μην απολυθεί ΚΑΜΜΙΑ εξ’αυτών. Διότι πολύ φοβούμαστε ότι η «άρση των διακρίσεων» σε σχέση με τις καθαρίστριες, λέγεται υπονοώντας απλά ότι πρέπει και εμείς να φάμε το ίδιο ξύλο και μετά να απολυθούμε.
Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας, αλλά δεν θα πάρουμε!