Re: Cinephile
Δημοσιεύτηκε: Τρί 24 Δεκ 2013, 11:21 pm
Για να εχουμε και τις δικες μας, homebrewed, κριτικες, οριστε η δικη μου εντυπωση απο την ταινια:
Κατ'αρχην, η Μικρα Αγγλια ειναι μια ταινια που διαρκει κοντα 3 ωρες, αρκετα μεγαλη για ταινια του ειδους της. Παρ'ολα αυτα δεν το παρατηρεις. Το πρωτο μισο της ταινιας ειναι σχετικα κουραστικο, γιατι πολυ απλα δεν συμβαινει τιποτα. Αρχικα η ιστορια μοιαζει αρχετυπικη: 1930, μικρο νησι, η ελεγκτικη μανα, ο απων ναυτης πατερας και οι δυο κορες, στο ανθος της νιοτης τους να χοροπηδουν στις αμουδιες και να ζουνε τους ερωτες τους μεχρι που ερχεται η ωρα να τις παντρεψουν.
Και 'δω η ιστορια ζωντανευει και σκοτεινιαζει. Σκοτεινιαζει παρα πολυ, με στραβους γαμους, που εγγυμονουν απωθημενα, και την εναρξη του Δευτερου παγκοσμιου. Το σκοτεινιασμα ειναι συναισθηματικο και κινηματογραφικο, περναμε απο τα χαρουμενα κοριτσακια και τα πανοραμικα, αλα Πητερ Τζακσον, πλανα σε άλλα με τρέλα, παρανοια και υστερια, σε σημειο που καποιες σκηνες να μπορουσαν καλλιστα να ειχαν βγει απο θριλλερ.
Γενικα, η ταινια μαστιζεται (προσωπικη αποψη) απο σκηνες οπου η δραση και οι διαλογοι συμβαινουν εκτος πλανου, με αποτελεσμα να αφηνονται ολα στην φαντασια του θεατη, λιγο σαν το θεατρο της Δευτερας... (του στυλ να ακομε σε φουλ ενταση την αρρωστη μανα που γενναει και εμεις να βλεπουμε τον πατερα που βγηκε στο μπαλκονι για να του φυγουν τα νευρα). Εκ των υστερων ισως να εχει καποιο νοημα, αλλα την στιγμη που εκτυλισσεται φαινεται ασχημα.
Αλλη στυλιστικη παρεμβολη του σκηνοθετη που βρισκω αχρειαστη ή/και ενοχλητικη ειναι η διαρκως σειομενη καμερα. Και λεω στυλιστικη γιατι προφανως η ταινια δεν ειναι προτζεκτ φοιτητη κινηματογραφου να ειναι γυρισμενη στο χερι, ο Βουλγαρης την ηθελε ετσι.
Οι διαλογοι ειναι βαρυγδουποι και πομπωδης, οποτε αποκτουν μια αφυσικη χροια. Υποθετω καταλοιπο του βιβλιου οπου οι διαλογοι ειναι ο μονος τροπος επικοινωνιας. Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο, αλλα ειναι λιγο σαν να τρως κεϊκ σοκολατας για καθε σου γευμα, για μια βδομαδα: καταληγεις να απεχθανεσαι κατι το οποιο υπο αλλες συνθηκες θα επιθυμουσες.
Υπαρχουν σκηνες που ειναι ιδιαιτερα δυνατες και η ιστορια ειναι αρκετα ενδιαφερουσα(τουλαχιστον στο δευτερο μισο). Δεν μπορω να πω αλλα επ'αυτου για να μην σποϊλεριαστουμε, παρα οτι με επιασε σε μερικα σημεια.
Αποψη μου ειναι οτι αξιζει να δειτε την ταινια, αλλα μην πληρωσετε και πολλα. Μπορειτε να πατε στην Ταινιοθηκη με 4€ ή καπου που περναει η προσφορα της cosmote/vodafone.
Αυτα απο μενα!
Κατ'αρχην, η Μικρα Αγγλια ειναι μια ταινια που διαρκει κοντα 3 ωρες, αρκετα μεγαλη για ταινια του ειδους της. Παρ'ολα αυτα δεν το παρατηρεις. Το πρωτο μισο της ταινιας ειναι σχετικα κουραστικο, γιατι πολυ απλα δεν συμβαινει τιποτα. Αρχικα η ιστορια μοιαζει αρχετυπικη: 1930, μικρο νησι, η ελεγκτικη μανα, ο απων ναυτης πατερας και οι δυο κορες, στο ανθος της νιοτης τους να χοροπηδουν στις αμουδιες και να ζουνε τους ερωτες τους μεχρι που ερχεται η ωρα να τις παντρεψουν.
Και 'δω η ιστορια ζωντανευει και σκοτεινιαζει. Σκοτεινιαζει παρα πολυ, με στραβους γαμους, που εγγυμονουν απωθημενα, και την εναρξη του Δευτερου παγκοσμιου. Το σκοτεινιασμα ειναι συναισθηματικο και κινηματογραφικο, περναμε απο τα χαρουμενα κοριτσακια και τα πανοραμικα, αλα Πητερ Τζακσον, πλανα σε άλλα με τρέλα, παρανοια και υστερια, σε σημειο που καποιες σκηνες να μπορουσαν καλλιστα να ειχαν βγει απο θριλλερ.
Γενικα, η ταινια μαστιζεται (προσωπικη αποψη) απο σκηνες οπου η δραση και οι διαλογοι συμβαινουν εκτος πλανου, με αποτελεσμα να αφηνονται ολα στην φαντασια του θεατη, λιγο σαν το θεατρο της Δευτερας... (του στυλ να ακομε σε φουλ ενταση την αρρωστη μανα που γενναει και εμεις να βλεπουμε τον πατερα που βγηκε στο μπαλκονι για να του φυγουν τα νευρα). Εκ των υστερων ισως να εχει καποιο νοημα, αλλα την στιγμη που εκτυλισσεται φαινεται ασχημα.
Αλλη στυλιστικη παρεμβολη του σκηνοθετη που βρισκω αχρειαστη ή/και ενοχλητικη ειναι η διαρκως σειομενη καμερα. Και λεω στυλιστικη γιατι προφανως η ταινια δεν ειναι προτζεκτ φοιτητη κινηματογραφου να ειναι γυρισμενη στο χερι, ο Βουλγαρης την ηθελε ετσι.
Οι διαλογοι ειναι βαρυγδουποι και πομπωδης, οποτε αποκτουν μια αφυσικη χροια. Υποθετω καταλοιπο του βιβλιου οπου οι διαλογοι ειναι ο μονος τροπος επικοινωνιας. Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο, αλλα ειναι λιγο σαν να τρως κεϊκ σοκολατας για καθε σου γευμα, για μια βδομαδα: καταληγεις να απεχθανεσαι κατι το οποιο υπο αλλες συνθηκες θα επιθυμουσες.
Υπαρχουν σκηνες που ειναι ιδιαιτερα δυνατες και η ιστορια ειναι αρκετα ενδιαφερουσα(τουλαχιστον στο δευτερο μισο). Δεν μπορω να πω αλλα επ'αυτου για να μην σποϊλεριαστουμε, παρα οτι με επιασε σε μερικα σημεια.
Αποψη μου ειναι οτι αξιζει να δειτε την ταινια, αλλα μην πληρωσετε και πολλα. Μπορειτε να πατε στην Ταινιοθηκη με 4€ ή καπου που περναει η προσφορα της cosmote/vodafone.
Αυτα απο μενα!