Πρωτοψάλτη Φυσικοχημεία ΙΙΙ Remix
Δημοσιεύτηκε: Πέμ 31 Μάιος 2012, 11:45 pm
από BrAVeSirRObin
Βασισμένο σε....
Στίχοι:
Και τώρα με τους νόμους της χημικής κινητικής και της ηλεκτροχημείας... 
Στίχοι:
Βασικός στιχουργός το Μανάκι 
Μανάκι , BrAVeSirRObin
Υ.Γ Το βάλαμε στα πολιτιστικά γιατί είναι ποιοτικό !
Στίχοι:
Spoiler: show
Η νύχτα και τ’αστέρια παίρνουνε φωτιά
μα εμένα η ψυχούλα μου κρυώνει
σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα
θα είναι της αγάπης μας η σκόνη
Το πρώτο πρώτο γέλιο σου να’ρχότανε
στα χείλη μου για λίγο να γελούσε
εκείνη η στιγμή που σ’ ερωτεύτηκα
στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
πως τελειώνουν δυό άνθρωποι μόνοι;
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Με ότι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ’αγαπώ, σ’αγαπώ
κολλημένη, κολλημένη
Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
κι ενά κενό τη θέση του θα πάρει
Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
πως τελειώνουν δυό άνθρωποι μόνοι;
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Με ότι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ’αγαπώ, σ’αγαπώ
κολλημένη, κολλημένη (χ2)
Η αγάπη που πάει
μα εμένα η ψυχούλα μου κρυώνει
σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα
θα είναι της αγάπης μας η σκόνη
Το πρώτο πρώτο γέλιο σου να’ρχότανε
στα χείλη μου για λίγο να γελούσε
εκείνη η στιγμή που σ’ ερωτεύτηκα
στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
πως τελειώνουν δυό άνθρωποι μόνοι;
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Με ότι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ’αγαπώ, σ’αγαπώ
κολλημένη, κολλημένη
Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
κι ενά κενό τη θέση του θα πάρει
Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
πως τελειώνουν δυό άνθρωποι μόνοι;
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη
Η αγάπη που πάει
πως σκορπίζει, πως σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Με ότι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ’αγαπώ, σ’αγαπώ
κολλημένη, κολλημένη (χ2)
Η αγάπη που πάει
Στίχοι:
Spoiler: show
Τα μούσια και οι τιράντες παίρνουν φωτιά
ο Στέλιος δεν μπορεί χωρίς Αντώνη
σηκώνεται μια οξεία στον ορίζοντα
και πέφτει μια δασεία στο μπαλκόνι
Μακάρι το βιβλίο σου να'ρχότανε
λιγο πριν η εξεταστική αρχινούσε
εκείνη η στιγμή που σ'ερωτεύτηκα
στην αίθουσα 26 να κρατούσε
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
πως να βγει η ύλη Καραντώνη
Δεν μπορεί όλα αυτά
που περνάμε παιδιά
και στο τέλος να κόβονται όλοι
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Το βιβλίο λοιπόν μοιάζει πια παρελθόν
σ'αγαπώ! σ'αγαπώ!
ΠΟΛΥΜΕΝΗ! ΠΟΛΥΜΕΝΗ!!!!
Θα πάρει ο αέρας τα φυλλάδια μας
τις σημειώσεις θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
και ένα εργαστήριο τη θέση του θα πάρει
Θα πάρει ο αέρας τα φυλλάδια μας
τους φοιτητές θα σκορπίσει στο χορτάρι
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
πως να βγει η ύλη Καραντώνη
Δεν μπορεί όλα αυτά
που περνάμε παιδιά
και στο τέλος να κόβονται όλοι
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Το βιβλίο λοιπόν μοιάζει πια παρελθόν
σ'αγαπώ! σ'αγαπώ!
ΠΟΛΥΜΕΝΗ! ΠΟΛΥΜΕΝΗ!!!!x2
ο Στέλιος δεν μπορεί χωρίς Αντώνη
σηκώνεται μια οξεία στον ορίζοντα
και πέφτει μια δασεία στο μπαλκόνι
Μακάρι το βιβλίο σου να'ρχότανε
λιγο πριν η εξεταστική αρχινούσε
εκείνη η στιγμή που σ'ερωτεύτηκα
στην αίθουσα 26 να κρατούσε
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
πως να βγει η ύλη Καραντώνη
Δεν μπορεί όλα αυτά
που περνάμε παιδιά
και στο τέλος να κόβονται όλοι
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Το βιβλίο λοιπόν μοιάζει πια παρελθόν
σ'αγαπώ! σ'αγαπώ!
ΠΟΛΥΜΕΝΗ! ΠΟΛΥΜΕΝΗ!!!!
Θα πάρει ο αέρας τα φυλλάδια μας
τις σημειώσεις θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
και ένα εργαστήριο τη θέση του θα πάρει
Θα πάρει ο αέρας τα φυλλάδια μας
τους φοιτητές θα σκορπίσει στο χορτάρι
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
πως να βγει η ύλη Καραντώνη
Δεν μπορεί όλα αυτά
που περνάμε παιδιά
και στο τέλος να κόβονται όλοι
Ο καταλύτης που πάει
τι καταλύει, τι σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει
Το βιβλίο λοιπόν μοιάζει πια παρελθόν
σ'αγαπώ! σ'αγαπώ!
ΠΟΛΥΜΕΝΗ! ΠΟΛΥΜΕΝΗ!!!!x2
Υ.Γ Το βάλαμε στα πολιτιστικά γιατί είναι ποιοτικό !
Ρε είστε τρόλοι....αλλά είναι τόσο πετυχημένο!! Χαχα...μου φτιάξατε τη μέρα!!
Καλά αμά τα δει όλα αυτά τη βάψαμε.. 
