Αααα.. δε είδα το ''ελληνικής'' Το Eroica και το '' μια φορα στην μακεδονία΄΄ της Γιολάντα Πατεράκη είχα διαβάσει και αυτά παλιά.. Sorry

Αφού βάζουμε και την ποίηση, νομίζω ότι θα σας αρέσει πολύ ο Καββαδίας! Δεν το 'χω πολύ με την ποίηση, αλλά αυτός είναι διαφορετικός! Αν έχετε ιδιαίτερη σχέση με τη θάλασσα επιβάλλεται, αλλά πιθανότατα τον έχετε διαβάσει/ακούσει ήδη. Αν δείτε τις πρώτες του συλλογές (π.χ. "Μαραμπού") θα βρείτε και πολλά ποιήματα που έχουν μελοποιηθεί. Οι μεταγενέστερές του μάλλον θα σας δυσκολέψουν πολύ (βλ. "Τραβέρσο").

Από πεζογραφία, πολύ μου άρεσε το "Εν ονόματι" του Αντώνη Σαμαράκη. Έφηβοι πρωταγωνιστές και αρκετή μελαγχολία. Και άλλα του ίδιου που έχω διαβάσει έχουν μια πολύ "μελαγχολική" νότα (αρκετά όμορφη). Δεν διαβάζω διάβαζα πολύ αλλά αυτό με είχε αγγίξει πολύ!

"Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα" (Άλκη Ζέη). Αυτό το βιβλίο με έκανε αυτό που είμαι σήμερα...δεν μπορώ ούτε καν να μπω στη διαδικασία να το περιγράψω.

MaHaHoU έγραψε:"Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα" (Άλκη Ζέη). Αυτό το βιβλίο με έκανε αυτό που είμαι σήμερα...δεν μπορώ ούτε καν να μπω στη διαδικασία να το περιγράψω.

Είναι στην βιβλιοθήκη του πατέρα μου αυτό το βιβλίο αμα είναι τόσο ενδιαφέρον όσο λες τότε να το διαβάσω στις διακοπές

Ένα πολύ καλό έργο της ελληνικής λογοτεχνίας είναι το "πλατύ ποτάμι" του Γιάννη Μπεράτη Παρά την ίσως μελαγχολική και κάποιες φορές "σκοτεινή" ατμόσφαιρα, αφήνει στον αναγνώστη μια αισιόδοξη οπτική για τη ζωή και το θάνατο, τον πόλεμο και την ειρήνη. Επίσης εξαιρετικό είναι το "αμάρτημα της μητρός μου", από τον Γεώργιο Βιζυηνό. Είναι ενδεικτικό των καταστάσεων και της σύνθεσης της ελληνικής κοινωνίας της περιόδου που έζησε ο συγγραφέας ενώ παράλληλα αναδεικνύει το ταλέντο του συγγραφέα στην ανάλυση της ψυχοσύνθεσης και των κινήτρων των ηρώων.

Καλά maria93, όντως respect ο Βιζυηνός. Ο καημένος είχε εντρυφήσει τόσο στην ψυχαναλυτική ώσπου κάπου μπερδεύτηκε κι ο ίδιος. Κρίμα, γιατί στο τέλος πέθανε αβοήθητος σε φρενοκομείο...αξίζει να δείτε και την ελληνική ταινία βασισμένη στο ομώνυμο έργο του και σε βιογραφικά στοιχεία: "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον".

Φαντάζομαι ότι το topic καλύπτει και ποίηση, οπότε προτείνω με τη σειρά μου Κωνσταντίνο Καβάφη και Κατερίνα Γώγου. Γενικά είμαι αρκετά ικανοποιημένη απτην ελληνική ποίηση, απλά αυτοί οι δύο είναι που ξεχωρίζω πιο πολύ

Πάπισσα Ιωάννα,Ε.Ροϊδης
Ματωμένα Χώματα, Δ.Σωτηρίου
Διακοπές στον Καύκασο, Μ.Ιορδανίδου
Το Αμάρτημα της Μητρός μου, Γ.Βιζυηνός
Ένα παιδί μετράει τα άστρα, Λουντέμης
(η σειρά δεν σημαίνει κάτι)


Αυτά με την πρώτη...

Απ τον Βιζυηνό προτιμώ το Ποίος ήτο ο φονευς του αδελφου μου ...

Ένα πολύ καλό λογοτεχνικό βιβλίο που θα πρότεινα είναι ''Οι έμποροι των εθνών'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι ένα έργο με εξαιρετική πλοκή και η σύλληψη της ιστορίας εξαιρετικά πρωτοπορειακή για τα δεδομένα της εποχής.Ωστόσο λόγω της γλώσσας του πρωτότυπου η οποία είναι αρκετά δύσκολη καθαρεύουσα και κουράζει τον αναγνώστη, πολλά στοιχεία που συμβάλλουν και ενδυναμώνουν την ατμόσφαιρα ''χάνονται''. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο βιβλίο καλό θα ήταν να προτιμήσει κάποια από τις τελευταίες εκδόσεις στις οποίες η έχουν γίνει πολλές μετατροπες

ήταν και μία από τις πρώτες σειρές των -κρατικών νομίζω- καναλιών στην tv. λένε πώς ήταν πολύ καλή!