Κάτι λίγο...ποιητικό...

1
Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

΄Ερωτας
΄Ονομα ουσιαστικό
Πολύ ουσιαστικόν
Ενικού αριθμού
Γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού
Οι ανυπεράσπιστοι έρωτες

Ο φόβος
Όνομα ουσιαστικόν
Στην αρχή ενικός και μετά πληθυντικός
Οι φόβοι,οι φόβοι
Για όλα από εδώ και πέρα

Η μνήμη
Κύριο όνομα των θλίψεων
Ενικού αριθμού
Μόνο ενικού αριθμού και άκλιτη
Οι μνήμες,οι μνήμες,οι μνήμες

Η νύχτα
Όνομα ουσιαστικόν
Γένους θηλυκού
Ενικός αριθμός
Πληθυντικός αριθμός
Οι νύχτες

Κ. Δημουλά

Re: Κάτι λίγο...ποιητικό...

3
Αφού πιάσαμε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες,ας μη λείψει η ποίηση!

Ξεκινάω με Τάσσο Λειβαδίτη:
"Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει..."


και συνεχίζω με Eduardo Galeano
Spoiler: show
Μετάφραση:«Η ουτοπία. Αυτή βρίσκεται στον ορίζοντα. Προχωρείς δύο βήματα και εκείνη απομακρύνεται άλλα δύο, ενώ ο ορίζοντας κάνει δέκα βήματα πίσω. Τότε, λοιπόν, σε τι χρησιμεύει η ουτοπία; Ακριβώς σε αυτό, στο να προχωρείς».


Ο λόγος σε εσάς λοιπόν,γιατί όχι με τα δικά σας ποιήματα :T: :D
"People don’t listen, they just wait for their turn to talk."
— Chuck Palahniuk

Re: Κάτι λίγο...ποιητικό...

5
Αν και δεν διαβάζω συχνά ποίηση, θα βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στο τόπικ.

Αρχικά με Σίλβια Πλαθ η οποία μας λέει ότι η αυτοσυγκράτηση και η φλεγματικότητα μπροστά σε επιθέσεις δεν είναι αδυναμία.

Έπειτα με το αγαπημένο μου Τέλος με στίχους της Σαπφούς μελοποιημένους
Jealousy is the fear or apprehension of superiority: envy our uneasiness under it.
-William Shenstone

Re: Κάτι λίγο...ποιητικό...

6
Και ένα ποίημα που μου άρεσε τη μικρή περίοδο που ασχολήθηκα με την ποίηση...


Spoiler: show
Και ψυχή
ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν
εις ψυχήν
αυτή βλεπτέον:
τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη.

Ήτανε καλά παιδιά οι σύντροφοι, δε φωνάζαν
ούτε από τον κάματο ούτε από τη δίψα ούτε από την
παγωνιά,
είχανε το φέρσιμο των δέντρων και των κυμάτων
που δέχουνται τον άνεμο και τη βροχή
δέχουνται τη νύχτα και τον ήλιο
χωρίς ν' αλλάζουν μέσα στην αλλαγή.
Ήτανε καλά παιδιά, μέρες ολόκληρες
ίδρωναν στο κουπί με χαμηλωμένα μάτια
ανασαίνοντας με ρυθμό
και το αίμα τους κοκκίνιζε ένα δέρμα υποταγμένο.
Κάποτε τραγούδησαν, με χαμηλωμένα μάτια
όταν περάσαμε το ερημόνησο με τις αραποσυκιές
κατά τη δύση, πέρα από τον κάβο των σκύλων
που γαβγίζουν.
Ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν, έλεγαν
εις ψυχήν βλεπτέον, έλεγαν
και τα κουπιά χτυπούσαν το χρυσάφι του πελάγου
μέσα στο ηλιόγερμα.
Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα
που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες.
Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς
κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά
κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξαντρο
και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας.
Αράξαμε σ' ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά
με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια
τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας.
Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια.
Οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς
με το σοβαρό πρόσωπο της πλώρης
με τ' αυλάκι του τιμονιού
με το νερό που έσπαζε τη μορφή τους.
Οι σύντροφοι τέλειωσαν με τη σειρά,
με χαμηλωμένα μάτια. Τα κουπιά τους
δείχνουν το μέρος που κοιμούνται στ' ακρογιάλι.

Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη.
@maria93: Με πρόλαβες! Η "Λήθη" είναι και το δικό μου αγαπημένο :)
Και για τις αποφάσεις,/ σ' εκείνες τις στιγμές της ανυπολόγιστης δύναμης μας,/ κανείς δεν πήρε την ευθύνη ύστερα από την ήττα.
Κι όχι γιατί δεν μετρήσαμε κόστη, συνέπειες ή απώλειες,/ αλλά ήτανε τέτοιες οι επιθυμίες/ που όλα τα δικαιολογήσαμε.

Re: Κάτι λίγο...ποιητικό...

7
Από τα πιο επίκαιρα ποιήματα :)
Spoiler: show
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Πιστεύω ότι οι κοκκινισμένες φράσεις έχουν το καλύτερο νόημα στο ποίημα :D
Jealousy is the fear or apprehension of superiority: envy our uneasiness under it.
-William Shenstone

Re: Κάτι λίγο...ποιητικό...

8
Μιας και πιάσαμε τον Σεφέρη.. αν και ίσως είναι ο αγαπημένος μου ποιητής ούτως ή άλλως....
αρκετά επίκαιρο θα έλεγα είναι το κύκνειο άσμα του... "Επί Ασπαλάθων".
Spoiler: show
Sounio_18_3_13
Sounio_18_3_13
Spoiler: show
Αν και όχι στο Σούνιο... οι Ασπάλαθοι στις δόξες τους εκεί στις αρχές της Άνοιξης!!!
aspalathoi
aspalathoi
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη …

Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ” αυλάκια·
τ” όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

και πηγή εν προκειμένω.
Hatred is Blind, Rage carries you Away...
and He who pures out Vengeance, runs the Risk of tasting a Bitter draught
...
One is All and All is One