Μάκη άνοιξες μία τεράστια φιλοσοφική συζήτηση τώρα...Θα πραγματοποιήσω μια απόπειρα!

Η πραγματικότητα είναι ότι ΔΕΝ γίνεται να μην προκαλείς ''κακό'' στην κοινωνία με τον ένα ή άλλο τρόπο. Το στοίχημα είναι το ''καλό'' που προκαλείς να υπερισχύει του ''κακού'' καθημερινά και η τελική σούμα να κλείνει στο συν. Στόχος άρα θα πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση του 'κακού' και όσο το δυνατόν επένδυση στο κοινωνικό οφέλιμο (κοινωνικά οφέλιμο -> ατομικά οφέλιμο μακροπρόθεσμα). Το πρόβλημα είναι ότι αρκετοί επιλέγουν να λειτουργούν με αίσθημα κτηνώδους ατομικισμού (μεγαλοκαρχαρίες, μαφιόζοι, άνθρωποι της νύχτας κτλ) οπότε και δημιουργούν ένα ελλειματικό ισοζύγιο (πολύ κακό, λίγο καλό). Κάποιος πρέπει να καλύψει αυτό το έλλειμα και φυσικά ο κλήρος πέφτει στην πλειοψηφία. Η οποία βέβαια, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, έχει (έχουμε) μάθει (και διδαχθεί): ''Ο έχων δύο χιτώνας να περιφρονεί τω μη έχοντι ή ακόμα και να του κλέβει αν τελικά έχει''. Καλώς ή κακώς (κακώς βασικά) βολευτήκαμε σε αυτήν την ανορθόδοξη κατάσταση (με ξένα χρήματα γίνανε τσάμπα πλούσιοι στην Ελλάδα) και τώρα που ήρθε η ώρα του ξεβολέματος, όποιος δεν βολεύτηκε καλά, τσινάει...(π.χ ''μαϊμούδες'' Ι.Δ.Α.Χ μπατζανάκιδες καθηγητών).

Σε ένα άδικο κράτος, οι πολίτες θα νιώθουν αδικημένοι. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Ούτε από τους πολιτικούς προς τον κόσμο, ούτε από τον κόσμο προς τους πολιτικούς. Η σχέση είναι αμφίδρομη. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι τα συστήματα διακυβέρνησης. Στην Ελλάδα η κρίση είναι εντονότερη γιατί ξεγύμνωσε όλη τη φούσκα του νεολληνισμού. Ακριβά αμάξια, πολλαπλά δάνεια, αλόγιστες επενδύσεις, χρηματιστήριο, μπουζούκια, λίγη δουλειά πολλή γλώσσα, american dream, παραοικονομία στα ύψη, φοροδιαφυγή κ.α. Τα είδαμε γυρω μας, μπορεί κάποιοι που διαβάζατε να τα ζήσατε κιόλας. Η κρίση λοιπόν ήρθε και αποκάλυψε πληγές πολύ καλά κρυμμένες.

Ναι συμφωνώ Μάκη, το πρόβλημα εντοπίζεται κατα βάση στον ίδιο τον λαό (άρα και στο ατομικό κομμάτι αν πάμε στο μερικό). Έναν πολύ ταλαιπωρημένο λαό τις τελευταίες δεκαετίες και ακόμα παρα πίσω (πριν ακόμα ιδρυθεί το κράτος Ελλάδα). Σημασία έχει ότι σήμερα είναι η Ελλάδα, αύριο θα είναι η Τουρκία, μεθαύριο η Βουλγαρία. Η οικονομική κρίση και οι πόλεμοι θα συνεχίζονται. Δεν γίνεται να σταματήσουν γιατί κάπως πρέπει να πλουτίσουν κάποιοι αχόρταγοι. Να μείνουμε ομως με σταυρωμένα χέρια? Όχι. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον καθημερινά ο καθένας με τον δικό του τρόπο να δίνει το δικό του συν στην κοινωνία και ας μοιάζει μάταιο όλο αυτό αφού θα πληρώνουμε αμαρτίες άλλων...Παράλληλα, όμως, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε όλοι ποιος είναι ο κοινωνικά αναιδής που προκαλεί αυτό το χάος προς όφελός του (hint: καποιοι τα λένε ''αφεντικά'' με την ευρεία έννοια).

Και στα δικά μας...Δεν πα να διαφωνούμε αν το να κλείνεις το Ε.Μ.Π. είναι λύση, το θέμα είναι μέσα από όλο αυτό να υπάρξει αληθινή αξιολόγηση για το ποιος ζημιώνει το ίδρυμα, τι ανάγκες έχει το ίδρυμα, τι φιλοδοξίες έχει, πόσο κόσμο μπορεί να δέχεται κάθε χρόνο, πόσοι τελικά του κάνουν (προσωπικό ή/και φοιτητές), πως θα αλλάξουμε το πανεπιστημιακό μας περιβάλλον στο καλύτερο σε γενικότερο πλαίσιο.

Δεν το κρύβω. Μέσα στο όλο κλίμα απαισιοδοξίας που όλους μας έχει ρίξει, πίσω από ολο αυτό νομίζω πως μόνο καλύτερα πράγματα μπορούν να έρθουν για την Ελλάδα αρκεί να υπάρξουν αλληλουποχωρήσεις και εσωτερικός διάλογος. Η Ελλάδα είναι μία χώρα προικισμένη με τόσα πολλά πράγματα (γεωγραφική θέση, ομορφιές, ιστορία, γνώση). Δυστυχώς, αυτό αποτελεί ευχή και κατάρα για ένα έθνος (αναφέρομαι κυρίως στην γεωπολιτικής σημασίας θέση της). Το θέμα βέβαια δεν είναι να επιβιώσει η Ελλάδα έναντι άλλων χωρών, το θέμα είναι οι λαοί όλου του κόσμου να ζήσουν καλά, ούτε πλούσια, ούτε φτωχά. Με ένα + σε κάθε επίπεδο για όλο τον κόσμο.

Μάκη ίσως ξέφυγα από το point σου ελαφρώς (πολύ ), συμφωνούμε πάντως

Ουφ, σεντόνι, συγγνώμη παιδιά!