Προεκλογική περίοδος mode on
Δημοσιεύτηκε: Παρ 16 Μαρ 2012, 12:12 am
Ναι, προσωπικά έχω πρόβλημα με τα κόμματα και με τις πολιτικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά αυτό πιθανόν να το γνωρίζετε ήδη, οπότε θα είναι διαφορετικού τύπου το σημερινό παραλήρημα... 
Νιώθω λοιπόν τόσο περίεργα αυτές τις μέρες. Νέο εξάμηνο, έρχεται τόσος κόσμος στη σχολή με την ελπίδα ότι τα καινούργια μαθήματα θα τον ενδιαφέρουν περισσότερο. Η σχολή απέκτησε και πάλι ζωή, όπως τις πρώτες βδομάδες του χειμερινού εξαμήνου. Παράλληλα με αυτή τη ζωή, βλέπεις και κάτι άλλο να κινείται.
Αν πάει κανείς πρωί πρωί στη σχολή θα δει τα "χρωματιστά" παιδιά να στήνουν τα τραπεζάκια τους και να εκθέτουν την πραμάτεια τους φορώντας τα καλά τους. Είναι μόλις Μάρτης μήνας, αλλά από ότι φαίνεται οι δυο μήνες που λογικά μας χωρίζουν από τις φοιτητικές εκλογές δεν είναι μεγάλος χρόνος. Σπεύδει λοιπόν ο καθένας να στολίσει και να παρουσιάσει όσο καλύτερα μπορεί ό,τι έχει και ότι ξέρει να κάνει καλύτερα. Τα χρωματιστά τραπεζάκια είναι γεμάααατα από στοίβες χαρτί. Σημειώσεις για τα νέα μαθήματα, πρόγραμμα του εαρινού εξαμήνου και φυσικά, μια περίληψη των όσων έκαναν οι νοικοκυραίοι τους το προηγούμενο διάστημα. Τα χαρτάκια αυτά (πολλές φορές πολυσέλιδα) γεμίζουν με ασυδοσία τα έδρανα. Μάλλον θα είναι αρκετά σημαντικά ώστε να έχουν προτεραιότητα στο χαρτί, γιατί ο καθηγητής σήμερα μας έφερε τυπωμένη μόνο μια εκφώνηση ανά έδρανο ενώ η γραμματεία σε κοιτάει περίεργα όταν ζητάς να σου βγάλει κάποιο χαρτί.
Φυσικά, πρέπει να γεμίσουμε με μερικά ακόμα bullets τα χαρτιά, αφού έχουμε 2 μήνες ακόμα μπροστά μας. Και τι καλύτερο από πρόσφατα bullets! Έτσι, ο καθένας εφαρμόζει την χρόνια τώρα δοκιμασμένη σίγουρη στρατηγική του που συνοψίζεται στο ότι "ο έλληνας (αν όχι ο άνθρωπος) θυμάται μόνο τα πολύ πρόσφατα"... Εξ'άλλου, έχουμε φυσική αίσθηση ότι αυτό που μετράει περισσότερο είναι ο ρυθμός μεταβολής ενός μεγέθους, παρά η τιμή του σε ένα σημείο.
Όλοι βάζουν τα καλά τους λοιπόν, ο καθένας προσφέρει ό,τι καλύτερο έχει, συνήθως δωρεάν (αλήθεια, πού βρίσκονται τόσα λεφτά για τόσα δωρεάν; ) αν είναι για υπηρεσία και συνήθως αρκετά φωναχτά και με έναν αρκετά περίτεχνο ξύλινο λόγο αν είναι για άποψη. Ας βάλουμε κι εμείς τα καλά μας, ας πιάσουμε ένα κουτί ποπ κορν (σπιτικό στην κατσαρόλα είναι καλύτερο και φτηνότερο) και ας απολαύσουμε τις μοναδικές στιγμές που μας χαρίζει κάθε χρόνο τέτοια εποχή το ελληνικό πανεπιστήμιο!
θα ήθελα να ακούσω τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις σας από αυτά που βλέπετε γύρω σας... Αφουγκραστείτε!
φτου, πάλι σεντόνι μου βγήκε...

Νιώθω λοιπόν τόσο περίεργα αυτές τις μέρες. Νέο εξάμηνο, έρχεται τόσος κόσμος στη σχολή με την ελπίδα ότι τα καινούργια μαθήματα θα τον ενδιαφέρουν περισσότερο. Η σχολή απέκτησε και πάλι ζωή, όπως τις πρώτες βδομάδες του χειμερινού εξαμήνου. Παράλληλα με αυτή τη ζωή, βλέπεις και κάτι άλλο να κινείται.
Αν πάει κανείς πρωί πρωί στη σχολή θα δει τα "χρωματιστά" παιδιά να στήνουν τα τραπεζάκια τους και να εκθέτουν την πραμάτεια τους φορώντας τα καλά τους. Είναι μόλις Μάρτης μήνας, αλλά από ότι φαίνεται οι δυο μήνες που λογικά μας χωρίζουν από τις φοιτητικές εκλογές δεν είναι μεγάλος χρόνος. Σπεύδει λοιπόν ο καθένας να στολίσει και να παρουσιάσει όσο καλύτερα μπορεί ό,τι έχει και ότι ξέρει να κάνει καλύτερα. Τα χρωματιστά τραπεζάκια είναι γεμάααατα από στοίβες χαρτί. Σημειώσεις για τα νέα μαθήματα, πρόγραμμα του εαρινού εξαμήνου και φυσικά, μια περίληψη των όσων έκαναν οι νοικοκυραίοι τους το προηγούμενο διάστημα. Τα χαρτάκια αυτά (πολλές φορές πολυσέλιδα) γεμίζουν με ασυδοσία τα έδρανα. Μάλλον θα είναι αρκετά σημαντικά ώστε να έχουν προτεραιότητα στο χαρτί, γιατί ο καθηγητής σήμερα μας έφερε τυπωμένη μόνο μια εκφώνηση ανά έδρανο ενώ η γραμματεία σε κοιτάει περίεργα όταν ζητάς να σου βγάλει κάποιο χαρτί.
Φυσικά, πρέπει να γεμίσουμε με μερικά ακόμα bullets τα χαρτιά, αφού έχουμε 2 μήνες ακόμα μπροστά μας. Και τι καλύτερο από πρόσφατα bullets! Έτσι, ο καθένας εφαρμόζει την χρόνια τώρα δοκιμασμένη σίγουρη στρατηγική του που συνοψίζεται στο ότι "ο έλληνας (αν όχι ο άνθρωπος) θυμάται μόνο τα πολύ πρόσφατα"... Εξ'άλλου, έχουμε φυσική αίσθηση ότι αυτό που μετράει περισσότερο είναι ο ρυθμός μεταβολής ενός μεγέθους, παρά η τιμή του σε ένα σημείο.
Όλοι βάζουν τα καλά τους λοιπόν, ο καθένας προσφέρει ό,τι καλύτερο έχει, συνήθως δωρεάν (αλήθεια, πού βρίσκονται τόσα λεφτά για τόσα δωρεάν; ) αν είναι για υπηρεσία και συνήθως αρκετά φωναχτά και με έναν αρκετά περίτεχνο ξύλινο λόγο αν είναι για άποψη. Ας βάλουμε κι εμείς τα καλά μας, ας πιάσουμε ένα κουτί ποπ κορν (σπιτικό στην κατσαρόλα είναι καλύτερο και φτηνότερο) και ας απολαύσουμε τις μοναδικές στιγμές που μας χαρίζει κάθε χρόνο τέτοια εποχή το ελληνικό πανεπιστήμιο!
θα ήθελα να ακούσω τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις σας από αυτά που βλέπετε γύρω σας... Αφουγκραστείτε!

φτου, πάλι σεντόνι μου βγήκε...