Εύλογη απορία

Περίμενα να γράψουν περισσότεροι και μετά εγώ αλλά ασόψεται.
Λοιπόν, είμαι φοιτήτρια που μπαίνει στο 7ο έτος και ασχολούμαι και με τα 2. Είναι στο χέρι του καθενός κατά πόσο θα "αφήσει" τη σχολή λόγω συνδικαλισμού ή πόσο θα αφήσει έξω από τα φοιτητικά του χρόνια την "πολιτική". Γνώμη μου είναι πάντως πως είτε μας αρέσει είτε όχι αργα ή γρήγορα όλους θα μας απασχολήσει (η πολιτική) και πρέπει να εκφέρουμε όλοι μια γνώμη.
Να τονίσω πως υπάρχει διαφορά στη λέξη "κοινά" με τη λέξη συνδικαλισμός απλά, στην χώρα που ζούμε, τις περισσότερες φορές κοινα=συνδικαλισμός. Σε άλλες χώρες του εξωτερικού που λίγο εώς πολύ όλοι έχουμε επισκεφτεί (ίσως και όχι φυσικά), παρατηρούμε φαινόμενα οργανώσεων πχ ραδιοφώνου, περιοδικών, εκδηλώσεων, χορών κλπ που καμιά σχέση δεν έχουν με την πολιτική, όμως μπορεί να εκφέρονται και σε αυτά απόψεις. Το θέμα είναι πως δεν οργανώνονται με βάση την πολιτική προώθηση. Πού ξαναείδαμε σε ξένα πανεπιστήμια φοιτητές-συνδικαλιστές, τραπεζάκια, τοιχοκολλήσεις? Νομίζετε πως δεν υπάρχουν ομως???
Επανέρχομαι λοιπόν στο αρχικό που είπα : Αργά η γρήγορα όλοι θα αποκτήσουμε γνώμη και πρέπει να αποκτήσουμε όντας μέλη μιας ευρύτερης κοινωνίας. Έτσι το βλέπω εγώ.
Ας διαχωρίσουμε τι σημαίνει παιδεία και τι εκπαίδευση. Εκπαίδευση είναι όλες οι γνώσεις που αντλούμε από το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Η παιδεία δεν είναι απαραιτήτως η εκπαίδευση, η παιδεία είναι κάτι κοντινό στην εμπειρία, είναι η γνώση του πως θα ζούμε. Συνιστάται από την ηθική, τους τρόπους, τον σεβασμό, την γνώση που επέρχεται με την συμμετοχή στην κοινωνία. Και γι'αυτό ο μοναδικός ίσως τρόπος να την αποκτήσεις είναι να έχεις την ελευθερία να ασχοληθείς με τα κοινά, κάτι που αποκτάς γύρω στα 18 σου. Άρα όλοι ασχολούνται με τα κοινά, ακόμα και μέσα στις παρέες που κάνουν στο πανεπιστήμιο. Αρκεί και μία μόνο κουβέντα....
Από την παιδεία, για να καταλήξεις στην πολιτική γνώμη πρέπει να έχεις την απορία. Για να καταλήξεις στον συνδικαλισμό πρέπει να έχεις το ερέθισμα του τι είναι σωστό και την πεποίθηση ότι αυτό το σωστό πρέπει να το δείξεις και στους άλλους. Γι'αυτό το λόγο αρχισα να ασχολούμαι στο παρελθόν κι εγώ. Όμως πολιτική δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι το φερέφωνο άλλου, πως κάνω ότι θέλει ο άλλος. Εκεί μπαίνει η προσωπιότητα του καθενός. Αν μιλήσει μαζί μου κάποιος θα καταλάβει πως για μένα πολιτική είναι ο διαχωρισμός του κοινωνικά δίκαιου και άδικου. Δεν συνδικαλίζομαι απλά λέω ότι βλέπω με τα μάτια μου, αν ο άλλος το βλέπει αλλιώς σέβομαι την γνώμη του. Αλλά αν ο άλλος προσπαθεί να επιβληθεί με κολπάκια και προβοκάτσιες σε τρίτους τότε θα του απαντήσω. Επίσης πολιτική δεν σημαίνει ανήκω σε κάποια παράταξη-κομμα, αρκεί απλά να στηρίζεις κάτι για τους δικούς σου λόγους και να μπορείς να εξηγήσεις το γιατί σε τρίτους.
Στο παρελθόν επίσης προσπάθησα να ασχοληθώ με τα "ευρύτερα κοινά" όπως το ραδιόφωνο. Εκεί να δείτε τραγικότητα η κατάσταση...λόγω πολιτικής εκ των άνωθεν και δεν συμμαζεύεται.
Έχω κι εγώ μια απορία, γιατί οι πρυτανικές αρχές δεν αφήνουν τους φοιτητές να τρέξουν ένα επίσημο ραδιόφωνο, στο οποίο δεν θα ακούγονται μόνο οι δικές τους γνώμες? Γιατί το περιοδικό του πολυτεχνείου σταμάτησε να εκδίδεται πριν από κάτι χρόνια (δεν θυμάμαι καν πόσα) και κανείς δεν δέχεται την πρόταση επανέκδοσής του? Αυτά δεν είναι τα κοινά? Πού χάθηκε ο πολιτισμός μέσα στο ΕΜΠ?